چطور شما قرآن را دو دستی و بااحترام می‌گیرید؟ چطور وقتی حرم حضرت معصومه(س) می‌روید، عقب عقب برمی‌گردید تا پشتتان به ضریح نباشد؟ این عقل خودتان را هم جدی بگیرید. وقتی فهمیدید چیزی بد است، سرسری نگیریدش. همه‌اش به این فکر کنید که عقل دارد چه می‌گوید؟ اگر عادت کردید به متابعت عقل، آن وقت یک استادی مثل آقای بهجت گیرتان می‌آید، دستتان را می‌گیرد. دنبال پیدا کردن امثال آقای بهجت نرو، فایده ندارد. [در عوض] این عقلی که خدا به تو داده را جدی بگیر.
 این‌هایی که زیاد استخاره می‌کنند، [عقلشان ضعیف می‌شود] خدا استخاره را داده برای تعطیل فکر؟! برای تعطیل مشورت؟! برای اینکه با خودت بگویی: «من که می‌توانم استخاره کنم، چرا مشورت کنم»؟! مثلاً می‌خواهد زن بگیرد. مشورت نکرده، استخاره می‌کند! خب همین، کار دستش می‌دهد. 
به عقلت رجوع کن. اول مقلد عقلت باش. اگر عقل تو دست تو را نگیرد و به امام زمان(عج) نرساند، هیچ عالِمی نمی‌تواند این کار را برای تو کند. واسطه بین تو و امام زمان، این عقل تو است... در دوستانت هر کسی را که دیدی متابعت از عقل بیشتری دارد ، دوستی‌ات را با او تداوم بده، بیشتر کن. فاصله‌ات با هر کدام از دوست‌هایت به اندازه فاصله آن‌ها با عقلشان باشد. هر که عقلش را جدی می‌گیرد، تو هم جدی بگیرش. هر کسی عقلش را سست گرفت، تو هم او را سست بگیر. هر کس از عقلش فاصله گرفت، تو هم از او فاصله بگیر. 
می‌دانی اهل بیت(ع) چقدر ناراحت‌اند از کسانی که از عقلشان استفاده نمی‌کنند؟ می‌دانی به آن‌ها چه می‌گویند؟ می‌گویند «احمق»! امام صادق(ع) آمده خانه یک کسی. آمد درِ خانه‌اش. خانه‌اش کوچک بود. گفت: چرا؟ تو که وضعت خوب است، می‌توانی خانه بزرگی داشته باشی؟ گفت: بابای من هم به همین خانه‌های کوچک و این‌ها قانع بود تا از دنیا رفت. حالا تو فکر می‌کنی امام صادق(ع) چه جوابی داد؟ فرمود: «إِنْ كَانَ أَبُوكَ أَحْمَقَ، يَنْبَغِي أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ»؟! اگر یک جا به شما دادند که می‌توانید در آن بدوید و ورزش کنید، نگویید همان جای تنگ بهتر بود. اگر جایی به شما دادند که هوایش بهتر بود، تنفس بهتر بود، اکسیژنش بهتر بود نگویید همان دخمه‌ای که قبلاً داشتیم بهتر بود. اگر یک جایی بهتان دادند دیدید نور دارد، خوب است و از راه حلال می‌توانید بهداشت خودتان، سلامت خودتان و این‌ها را رعایت کنید، این کار را بکنید.