اعمال نورانی
آیت‌الله توکل
«ایمان» شناختی است که در جان انسان به وجود می‌آید، انسان در درونش به شناخت و باوری می‌رسد که همین باور درونی، عامل بازدارنده است تا جلوه‌های گناه، انسان را زمین نزند و جذبه‌های گناه، انسان را از مسیر بیرون نبرد. به اعتقاد تمام علمای علم اخلاق و علمای سیر و سلوک، برای ما که فرد عادی هستیم گناه جذبه دارد. در قبال این جذبه‌ها و جلوه‌ها اگر انسان بناست بایستد و داخل گناه نشود یک عامل بازدارنده در درون جانش باید باشد تا این جلوه‌ها و جذبه‌ها را «گذرا» ببیند. آن عامل بازدارنده همان ایمانی است که افراد را نگه می‌دارد تا در جلوه گناه زمین نخورند.
در مرحله ایمان، انسان با باورش کار می‌کند، در مرحله یقین، باور با کشف حجاب مشاهده می‌شود. انگار پرده‌ها از جلو دیده‌ها کنار می‌رود. آدم صحنه‌هایی را می‌بیند که افراد باایمان این صحنه‌ها را نداشتند. یک نکاتی پس پرده هست که افراد باایمان نمی‌بینند اما افراد «بایقین» خواهند دید.
خود یقین سه مرحله است: «مرحله علم‌الیقین» که حجاب از درون جان انسان کنار می‌رود، «مرحله عین‌الیقین» انسان خود صحنه‌ها را مشاهده می‌کند و مرحله «حق‌الیقین» تمام بند بند جان انسان، امری را گواهی می‌دهد. در بین مردم افراد باایمان که به باور دل، دست پیدا کرده باشند، این‌ها خیلی زیاد نیستند اما مرحله یقین بسیار نادرند و لذا در روایت آمده است: «یقین گوهری است که در بین مردم این گوهر بسیار کم تقسیم شده است».
برای کسب ایمان که کانال ورود به یقین است، فرد دو کار را باید انجام دهد: اول «انجام اعمال نورانی‌افزا» تا نور به این باطن سرازیر شود. انسان تا به باطن خود نورانیت ندهد به مرز ایمان نمی‌تواند داخل شود. دوم «ترک اعمال ظلمت‌زا» است.
اعمال نورانیت‌زا همین واجبات و مستحباتی است که عزیزان انجام می‌دهند، ما خیلی در اعمال نورانیت‌زا مشکلی نداریم آنچه مشکل است ترک اعمال ظلمت‌زاست. شب تا صبح عبادت می‌کنیم... برای اهل بیت(ع) گریه می‌کنیم، اما چشم و زبان اگر در کنترل نباشد، بعضی جاهایی که نباید برود، می‌رود... این‌ها موجب می‌شود نور بدست آمده کم‌کم از بین برود. لذا کسب ایمان امر ساده‌ای نیست.
در مرحله ایمان، انسان با باورش کار می‌کند، در مرحله یقین، باور با کشف حجاب مشاهده می‌شود. انگار پرده‌ها از جلو دیده‌ها کنار می‌رود. آدم صحنه‌هایی را می‌بیند که افراد باایمان این صحنه‌ها را نداشتند. یک نکاتی پس پرده هست که افراد باایمان نمی‌بینند اما افراد «بایقین» خواهند دید.
خود یقین سه مرحله است: «مرحله علم‌الیقین» که حجاب از درون جان انسان کنار می‌رود، «مرحله عین‌الیقین» انسان خود صحنه‌ها را مشاهده می‌کند و مرحله «حق‌الیقین» تمام بند بند جان انسان، امری را گواهی می‌دهد. در بین مردم افراد باایمان که به باور دل، دست پیدا کرده باشند، این‌ها خیلی زیاد نیستند اما مرحله یقین بسیار نادرند و لذا در روایت آمده است: «یقین گوهری است که در بین مردم این گوهر بسیار کم تقسیم شده است».
برای کسب ایمان که کانال ورود به یقین است، فرد دو کار را باید انجام دهد: اول «انجام اعمال نورانی‌افزا» تا نور به این باطن سرازیر شود. انسان تا به باطن خود نورانیت ندهد به مرز ایمان نمی‌تواند داخل شود. دوم «ترک اعمال ظلمت‌زا» است.
اعمال نورانیت‌زا همین واجبات و مستحباتی است که عزیزان انجام می‌دهند، ما خیلی در اعمال نورانیت‌زا مشکلی نداریم آنچه مشکل است ترک اعمال ظلمت‌زاست. شب تا صبح عبادت می‌کنیم... برای اهل بیت(ع) گریه می‌کنیم، اما چشم و زبان اگر در کنترل نباشد، بعضی جاهایی که نباید برود، می‌رود... این‌ها موجب می‌شود نور بدست آمده کم‌کم از بین برود. لذا کسب ایمان امر ساده‌ای نیست.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
اصحاب تمدنساز حکومت اسلامی
-
زیارت با عطر نرگس
-
اعمال نورانی
-
دل مشتاق ز بس تشنه دیدار تو بود...
-
گلپرجان
-
نسل امروز تنوعطلب است
-
خلق آثاری ماندگار از اسطوره مقاومت ایران اسلامی
-
حال خوش گنجینه خوشنویسی
-
شهید باقری «حاج قاسم» را کشف کرد
-
گرامیداشت حماسه 9دی در حرم رضوی
-
طرح موضوع تمدن نوین اسلامی بیانگر حرکت تکاملی انقلاب بود
