گناه نکن تا تحت تربیت الهی باشی

در آیه 257 سوره مبارکه بقره می‌فرماید: اللهُ وَليُّ الـَّذينَ آمَنوا خدا مراقب کسانی است که ایمان آورده‌اند. مراقبشان است. نمی‌گذارد پایشان در چاله برود. نمی‌گذارد. مراقب است. آن کسی که ایمان آورده چه کسی است؟ درجه پایین و حداقلش آن کسی است که گناه نمی‌کند. هر گناهی نشانه یک شرک است. یک جایی که من گناه می‌کنم و پایم سستی می‌کند و لغزش می‌کنم آنجا نشان می‌دهد که من خدا را قبول ندارم و کم آورده‌ام. هر کسی گناه نکند، نشان می‌دهد که او ایمان دارد. اگر ایمان دارد حتماً تربیت نصیبش می‌شود. هر چه بیشتر مراقبت کنی، بیشتر نصیبت می‌شود. مکرر از حاج‌آقای حق‌شناس می‌شنیدیم که می‌فرمودند نمی‌گذارند به سوی یک حلال‌هایی برود. بعضی از حلال‌ها را از او می‌بریدند. چرا؟ چون می‌دانست اگر به سراغ آن حلال برود ممکن است سر به حرام بکشد. از این حلال سر به حرام بکشد. شما هر جایی که نمی‌توانید به کار و کاسبی بروید. کار و کاسبی ظاهراً حلال است. اگر ما تحت نظر باشیم نمی‌گذارند هر جایی به سر کار برویم. نمی‌گذارند به جایی بروی که آدم آنجا به باد فنا می‌رود. تا اینجا مراقبت می‌کنند. اگر حالا یک صاحب همتی در جمع ما پیدا شد از کجا شروع کند آقا؟ از ترک گناه شروع کند. اگر همت کنیم و هر وقت به ترک گناه موفق شویم، هر وقت موفق شویم، خوب است. خدا نکند طول بکشد. آدم تازه سر 70سالگی بخواهد کاری کند، نمی‌شود. مثلاً سر 70سالگی به نامحرم نگاه می‌کند. خدا نکند که آن طور شود. 
ان‌شاءالله آدم زود بتواند از گناه پرهیز کند. اگر آدم به طور جدی بتواند از گناه پرهیز کند آن تربیت به سراغ آدم می‌آید. آن وقت آدم هر چقدر به آن تربیت تن دهد، امکانش بیشتر می‌شود. مدام بیشتر می‌شود. 
تا آنجایی که دیگر تمام زندگی آدم تحت تربیت می‌رود. غذا که می‌خواهی بخوری، اگر غذایش بد باشد، نمی‌گذارند بخوری. این غذا را نمی‌گذارند بخوری. اگر شبهه دارد نمی‌گذارند بخوری. این کسی که ممکن است یک روزی غیبت کند، نمی‌گذارند با تو رفیق شود. رفاقتش را بر هم می‌زنند. اگر این درس و مدرسه به ضررت باشد، نمی‌گذارند بروی. همه چیز را کنترل می‌کنند. ما چه می‌دانیم.