آیت الله سید محمود حسینی شاهرودی(۱353-۱262ش) مرجع تقلید شیعه ساکن نجف و پدر سید محمد حسینی شاهرودی است.
این مرجع بزرگ شیعه در روستای قلعه آقا عبدالله از توابع شهر بسطام در خانوادهای اصیل و مذهبی قدم به عرصه گیتی نهاد و خواندن و نوشتن را در زادگاهش آموخت و پس از آن وارد حوزه علمیه بسطام شد. ایشان دروس سطح را در مشهد فراگرفت و در سال 1328 قمری عازم نجف شد تا نزد آخوند خراسانی، فقه و اصول بخواند.
ایشان از شاگردان برجسته میرزای نائینی و آقاضیاء عراقی بود و پس از سید ابوالحسن اصفهانی به مرجعیت رسید.
اعتماد میرزای نائینی به آیتالله شاهرودی به حدی بود که شاگردان را برای آزمون اجتهاد نزد ایشان میفرستاد و گواهی وی را به منزله دو شهادت به شمار میآورد؛ از این رو آیتالله شاهرودی در نجف به «ذوالشهادتین» مشهور شد. از جمله شاگردان نامداری که از محضر وی بهره بردند، میتوان به حضرات آیات محمدتقی بهجت، شیخ محمدرحمتی سیرجانی، سید علی سیستانی، سیف الله جعفرزاده گیلانی، سید محمدحسین حسینی طهرانی، مسلم ملکوتی، شیخ محمد حسن محمدی بجنوردی، شیخ جواد تبریزی و... اشاره کرد. رهبر انقلاب در خصوص ایشان می فرمایند: «در دوران جوانىِ ما نام برجستگان علمى دینى شاهرود بر سر زبانها بود؛ [از جمله] مرحوم آیتالله العظمی شاهرودی، مرجع تقلید، استاد مبرز حوزه نجف».
احداث مسجد، حسینیه و مدرسه علمیه در کابل و برخی شهرهای ایران، بازسازی مدارس علمیه بخارایی و قزوینی در نجف، تأسیس بعثه حج و اعتراض به حکومت پهلوی در واکنش به واقعه فیضیه از اقدامات سید محمود شاهرودی در دوره مرجعیتش بود. همچنین در دوره مرجعیت او پیادهروی از نجف به کربلا رونق گرفت.
آیت الله شاهرودی جزو معدود علمای نجف بود که همزمان با آغاز نهضت امام خمینی(ره) در سال 42 از حامیان ایشان بود. مرکز اسناد انقلاب اسلامی کتابی را بر اساس اسناد ساواک درباره نقش ایشان در حمایت از نهضت مردمی انقلاب اسلامی نگاشته است.
مرحوم آیت الله شاهرودی در صبحگاهان هفدهم شعبان 1394 قمری در شهر نجف اشرف دیده از جهان فروبست و در حرم مطهر امیرالمؤمنین(ع) به خاک سپرده شد.