گفت‌وگو با وجیهه سامانی، گردآورنده مجموعه داستان «می‌خواهم بمانم» با موضوع «نه به سقط جنین عمدی»
ورود ادبی به یک آسیب اجتماعی
ظیفه ادبیات در قبال آسیب‌های اجتماعیوجیهه سامانی در ابتدا از جشنواره‌ای با موضوع « نه به سقط جنین عمدی» صحبت می‌کند ؛ جشنواره‌ای داستانی که به یک آسیب اجتماعی پرداخته و در حقیقت علت انتشار همین کتاب هم همان جشنواره بوده است. سامانی می‌گوید: با اینکه ما در کشوری اسلامی و شیعی زندگی می‌کنیم اما آمار بالای سقط جنین نشان می‌دهد این آسیب اجتماعی از سوی خانواده‌ها، عادی‌انگاری شده است. آمار سقط جنین آن قدر بالاست که با تعداد کشته‌های سقوط چند هواپیما برابری می‌کند. این آمار تکان‌دهنده متولیان را بر آن داشت تا برای نشان دادن قبح این آسیب اجتماعی اقدامی فرهنگی انجام دهند.
آثاری برآمده از دل جشنواره‌ای بی‌رقیب و بی‌نظیر
نویسنده کتاب «آن مرد با باران می‌آید» معتقد است: تاکنون جشنواره ادبی مستقل با موضوع سقط جنین که بتواند تولید محتوایی این چنین داشته باشد، برگزار نشده و همین مسئله جشنواره می‌خواهم بمانم و آثار داستانی این جشنواره را بی‌رقیب و بی‌نظیر می‌کند.
این منتقد ادبی با بیان اینکه یکی از وظایف ادبیات داستانی پرداختن به آسیب‌های اجتماعی و ناهنجاری‌های اخلاقی است، توضیح می‌دهد: ادبیات به دلیل سر و کار داشتن با روح و جان مردم در اصلاح آسیب‌های اجتماعی از وضع قوانین و بایدها و نبایدها اثرگذارتر است و نویسندگان هم می‌دانند داستان و ادبیات دوشادوش هنرهای دیگر می‌توانند جامعه را از آسیب‌های اینچنینی محافظت کنند.
او می‌گوید: توانایی ادبیات در این موارد بسیار زیاد است اما متأسفانه از دید بسیاری از متولیان فرهنگی مغفول مانده است به همین دلیل نشر «جام‌جم» و «صاد» با دغدغه‌مندی این جشنواره را برگزار کردند و بر اساس قولی که به داستان‌نویسان داده بودند آثار برتر را هم منتشر کردند.
شرم و ناراحتی در داستان‌ها
سامانی در پاسخ به این پرسش که داستان‌ها به لحاظ کمی و کیفی چه ویژگی‌هایی داشتندمی‌گوید: داستان‌ها به لحاظ ساختاری به دقت داوری شدند. در مرحله نخست داستان‌ها توسط هفت داور که ترکیبی از نویسندگان جوان و پیشکسوت بودند، داوری شدند و آثار برتر به مرحله بعد از داوری راه پیدا کردند.
وی ادامه می‌دهد: من به لحاظ تکنیک داستانی، انتخاب سوژه و مضمون نمره خوبی به آثار می‌دهم زاویه دیدها خاص، متنوع و بکر بود و نویسندگان صاحب اثر به لحاظ تکنیک داستانی آثار قابل اعتنایی داشتند.
شرم و ناراحتی از آسیب سقط جنین در همه داستان‌ها دیده می‌شد این وجه مشترک نشان می‌داد مردم هم در عمق جانشان با مسئله سقط جنین موافق و همراه نیستند.
به گفته سامانی پس از فراخوان جشنواره استقبال خوبی از سوی نویسندگان از این جشنواره به عمل آمد، حدود 900 اثر به جشنواره رسید که آثار در دو مرحله داوری شدند و در نهایت سه داستان رتبه‌های اول تا سوم را کسب کردند.
گردآورنده مجموعه «می‌خواهم بمانم» در پایان تأکید می‌کند: همان زمان به برگزیدگان قول دادیم همراه جوایز نقدی و تندیس، آثار برگزیده و قابل اعتنا را در یک مجموعه منتشر کنیم که البته به دلیل تغییرات ناشر، کتاب با وقفه‌ای دوساله منتشر شد. بنابراین «می خواهم بمانم» مجموعه 33 داستان کوتاه خوب و ارزشمند جشنواره‌ای با یک موضوع اجتماعی است.
نویسنده کتاب «آن مرد با باران می‌آید» معتقد است: تاکنون جشنواره ادبی مستقل با موضوع سقط جنین که بتواند تولید محتوایی این چنین داشته باشد، برگزار نشده و همین مسئله جشنواره می‌خواهم بمانم و آثار داستانی این جشنواره را بی‌رقیب و بی‌نظیر می‌کند.
این منتقد ادبی با بیان اینکه یکی از وظایف ادبیات داستانی پرداختن به آسیب‌های اجتماعی و ناهنجاری‌های اخلاقی است، توضیح می‌دهد: ادبیات به دلیل سر و کار داشتن با روح و جان مردم در اصلاح آسیب‌های اجتماعی از وضع قوانین و بایدها و نبایدها اثرگذارتر است و نویسندگان هم می‌دانند داستان و ادبیات دوشادوش هنرهای دیگر می‌توانند جامعه را از آسیب‌های اینچنینی محافظت کنند.
او می‌گوید: توانایی ادبیات در این موارد بسیار زیاد است اما متأسفانه از دید بسیاری از متولیان فرهنگی مغفول مانده است به همین دلیل نشر «جام‌جم» و «صاد» با دغدغه‌مندی این جشنواره را برگزار کردند و بر اساس قولی که به داستان‌نویسان داده بودند آثار برتر را هم منتشر کردند.
شرم و ناراحتی در داستان‌ها
سامانی در پاسخ به این پرسش که داستان‌ها به لحاظ کمی و کیفی چه ویژگی‌هایی داشتندمی‌گوید: داستان‌ها به لحاظ ساختاری به دقت داوری شدند. در مرحله نخست داستان‌ها توسط هفت داور که ترکیبی از نویسندگان جوان و پیشکسوت بودند، داوری شدند و آثار برتر به مرحله بعد از داوری راه پیدا کردند.
وی ادامه می‌دهد: من به لحاظ تکنیک داستانی، انتخاب سوژه و مضمون نمره خوبی به آثار می‌دهم زاویه دیدها خاص، متنوع و بکر بود و نویسندگان صاحب اثر به لحاظ تکنیک داستانی آثار قابل اعتنایی داشتند.
شرم و ناراحتی از آسیب سقط جنین در همه داستان‌ها دیده می‌شد این وجه مشترک نشان می‌داد مردم هم در عمق جانشان با مسئله سقط جنین موافق و همراه نیستند.
به گفته سامانی پس از فراخوان جشنواره استقبال خوبی از سوی نویسندگان از این جشنواره به عمل آمد، حدود 900 اثر به جشنواره رسید که آثار در دو مرحله داوری شدند و در نهایت سه داستان رتبه‌های اول تا سوم را کسب کردند.
گردآورنده مجموعه «می‌خواهم بمانم» در پایان تأکید می‌کند: همان زمان به برگزیدگان قول دادیم همراه جوایز نقدی و تندیس، آثار برگزیده و قابل اعتنا را در یک مجموعه منتشر کنیم که البته به دلیل تغییرات ناشر، کتاب با وقفه‌ای دوساله منتشر شد. بنابراین «می خواهم بمانم» مجموعه 33 داستان کوتاه خوب و ارزشمند جشنواره‌ای با یک موضوع اجتماعی است.
ارسال دیدگاه
