این گزارش نشان می‌دهد ما از سال ۹۱ که بیشترین حجم سرمایه‌گذاری خارجی را با 4/5 میلیارد دلار به ثبت رسانده بودیم اکنون سطح آن به پایین‌تر از یک میلیارد دلار، یعنی ۵۷۶ میلیون دلار رسیده است. تحریم‌های اقتصادی و بین‌المللی، کاهش تعاملات بین‌المللی، سیاست‌های اقتصادی داخلی در کنار غیبت اصلاحات اقتصادی به کاهش سرمایه‌گذاری خارجی منجر شده است.از زمان اعمال تحریم‌های سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و آمریکا در سال ۲۰۰۶ و تحریم‌های هسته‌ای از ۲۰۱۲ به بعد، موانع زیادی بر سر راه سرمایه‌گذاری خارجی در ایران به وجود آمده است. این تحریم‌ها محدودیت‌هایی در دسترسی به سیستم مالی جهانی از جمله استفاده از سیستم سوئیفت و همچنین تحریم‌های بخش‌های مختلف اقتصادی مانند نفت، بانک‌ها و صنایع مهم ایران ایجاد کردند. 
تغییرات مکرر در سیاست‌های اقتصادی، اصلاحات ناتمام و نبود شفافیت در قوانین و مقررات اقتصادی موجب شد ریسک سرمایه‌گذاری در ایران برای سرمایه‌گذاران خارجی افزایش یابد، به طوری‌ که سرمایه‌گذاران خارجی نمی‌توانند ارزیابی دقیقی از ریسک‌های مربوط به سرمایه‌گذاری انجام دهند.
بهمن آرمان، اقتصاددان و تحلیلگر بازار سرمایه گفت: آماری که وزارت امور اقتصاد و دارایی در مورد سرمایه‌گذاری‌های خارجی در ایران ارائه می‌دهد آمار خیلی خامی بوده و جزو طرح‌های تصویب شده این وزارتخانه است و هیچ ‌گونه توضیحی در مورد اسامی و میزان سرمایه‌گذاری هر طرح به ما نمی‌دهد. 
ما سرمایه‌گذاری‌های مختلفی از جمله قرارداد ۲۵ ساله با چین و قراردادهای دیگری با روسیه داریم، اما حتی این دو کشور که شریکان عمده ما هستند هم در ایران سرمایه‌گذاری نمی‌کنند و دلیل آن هم متفاوت است. آن‌ها به خاطر روابطی که با کشورهای حاشیه خلیج فارس به ویژه عربستان سعودی دارند قطعاً نمی‌خواهند منافع خودشان را با انجام سرمایه‌گذاری‌ها در ایران به خطر بیندازند. از سوی دیگر به علت وجود تحریم‌ها که می‌تواند تبادل مالی میان چین و ایران را متأثر از خودش کند، چینی‌ها تمایل چندانی برای سرمایه‌گذاری در ایران از خود نشان نمی‌دهند. 
وی بیان کرد: همچنین مشکلات کمبود گاز موجب شده دیروز ۱۲ کارخانه پتروشیمی ما تعطیل شود. اگر زنجیره‌وار به این مسائل نگاه کنیم به طور مثال می‌بینیم فولاد خوزستان در سال جاری حدود ۷۰۰ هزار تن تولید خود را به خاطر قطع برق از دست داده و در مورد صنایع سیمان هم همین وضع حاکم است بنابراین بدون داشتن روابط مستقیم و سازنده با سایر کشورها و به ویژه دسترسی به بازارهای مالی امکان رشد اقتصادی در ایران وجود ندارد. 
حتی با وجودی که ما هم در بانک توسعه اسلامی و هم در بانک جهانی و صندوق بین‌المللی سهامدار هستیم، ولی ما نتوانستیم یک دلار هم از طریق این نهادها که سهامدارشان هستیم، صرفاً به خاطر همین تحریم‌هایی که وجود دارد استفاده کنیم.