همین توبه سبب می‌شود این همه بلاهایی که بر سر شیعه آمده که واقعاً بی‌سابقه است و بلاهای دیگری که تا قبل از ظهور آن حضرت می‌آید، از سر شیعه رفع و دفع شود.ما مثل طایفه و گروهی هستیم که رئیس خود را حبس کرده است و در بلایا، خود تصمیم جنگ و یا صلح را اتخاذ می‌کند! خودمان کرده‌ایم و اجازه نمی‌دهیم بیاید قضایا را حل کند، با اینکه می‌دانیم اگر بیاید می‌تواند مشکلات را حل کند، ولی باز او را محبوس کرده‌ایم.بنابراین اگر میلیون‌ها نفر هم با او موافق باشند، او مثل شخص وحید و تنهاست که هیچ ناصر و معین و یار و یاوری ندارد! زیرا ما در بیداری درست به وظیفه خود عمل نمی‌کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجد بجا آوریم.در این شدائد و گرفتاری‌ها و جنگ میان برادران مسلمان و شیعه، قاعده‌اش این است که خود حضرت(عج) به خدا متوسل باشد و برای تثبیت عقاید اهل ایمان اظهار وجودی کند. تشرف به خدمت ایشان و دیدن آن حضرت هم نوعی تثبیت عقاید است.
بنابراین از گناه ما و به خاطر اعمال ماست که آن حضرت هزار سال در بیابان‌ها دربه‌در و خائف است.