آغاز همجواری با امام هشتم(ع)
در دفتر مدیریت زائران غیرایرانی حرم مطهر هستم. وارد اتاق که می‌شوم هفت هشت دختربچه را می‌بینم که با راهنمایی مربی‌شان مشغول تمرین برای خواندن شعری هستند که به گوش خیلی از ما آشناست. اما نه با زبانی که تا به حال شنیده‌ایم. شعر «ای صفای قلب زارم» را از روی متنی می‌خوانند که روی تخته است، اما با زبانی که به گوش من ناآشناست، به زبان مادری‌شان می‌خوانند یعنی آذری.  بانویی هم کنار آن‌هاست که مانند مادری مهربان به آن‌ها فراز و فرود خواندن را می‌آموزد. نامش نجمه محمودی مبین است. ریشه‌اش نزدیک کوه‌های هیمالیا در شمال پاکستان است ولی در مشهد رشد کرده است. مادر و پدرش اهل پاکستان‌اند اما دست تقدیر، آن‌ها را به ایران رسانده است؛ «پدرم طلبه بودند و پس از ازدواج با مادرم به نجف رفتند‌. پس از چند سال در ایران انقلاب شد و تصمیم گرفتند برای زندگی به ایران بیایند» و این می‌شود نقطه آغاز زندگی خانواده محمودی در مشهد و همسایگی در جوار حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع). شهری که نجمه خانم در آن متولد شده، رشد کرده، درس خوانده و ازدواج کرده است. او می‌گوید: «من متولد ایران هستم و همین جا در شهر امام رضا(ع) بزرگ شدم. اما زبان مادری‌ام متفاوت با زبان اهالی شهری بود که در آن قد می‌کشیدم. حالا هم به بچه‌هایی آموزش می‌دهم که شرایطشان مشابه شرایط من در دوران کودکی‌ام است».

چرا در حرم مطهر با زبان‌های مختلف نخوانیم؟
او حالا اینجا به عنوان مربی گروه سرود کودکانی کار می‌کند که همگی غیرایرانی هستند. دختران و پسرانی که به خاطر تحصیل پدر و مادر، کیلومترها دور از زادگاهشان در مشهد زندگی می‌کنند. محمودی چند سال است که مربی‌شان است و آن‌ها را برای خواندن سرود در صحن‌‌وسرای رضوی آماده می‌کند. کاری که پیش از این در جامعه‌المصطفی هم تجربه آن را داشت. «در جامعه‌المصطفی هم بچه‌ها به خاطر تحصیل پدر و مادرشان از ملت‌های مختلف دور هم جمع شده‌اند. در آنجا دانش‌آموختگان در کنار درس خواندن، فعالیت فرهنگی هم داشتند. من هم به عنوان کسی که در آنجا تحصیل می‌کرد، در کنار آموختن، کار فرهنگی انجام می‌دادم و با گروه سرود بچه‌ها کار می‌کردم».گروه سرودی که آن‌قدر کارشان خوب است که کم‌کم برای مناسبت‌های مختلف به اماکن مختلفی دعوت می‌شوند و چند بار هم برای اجرا به حرم مطهر رضوی آمده‌اند و این حضورها جرقه‌ای را در ذهن محمودی روشن می‌کند؛ «در اجراهایی که در حرم مطهر داشتیم فکری شدم که چرا بچه‌ها با ملیت‌های مختلف سرودی بین‌المللی را در حرم مطهر امام رضا(ع) نخوانند؟ با خودم گفتم اگر گروهمان یک سرود بین‌المللی برای اجرا در حضور زائرانی داشته باشد که از کشورها و ملیت‌های مختلف هستند، خیلی جالب‌توجه می‌شود».او ادامه می‌دهد: «هر زمان در حرم اجرا داشتیم، با استقبال بسیار زیادی از طرف زائران روبه‌رو می‌شدیم، آن‌قدر که بسیاری از آنان پس از اجرا می‌آمدند و برای حضور فرزندانشان در گروه پرس‌وجو می‌کردند».این اجراهای خوب و دلنشین نظر مدیریت زائران غیرایرانی را هم جلب می‌کند و از محمودی دعوت می‌کنند گروه سرودی از بچه‌های زائران غیرایرانی در حرم مطهر تشکیل دهد.

پنج سال فعالیت حرفه‌ای 
این مربی پاکستانی‌الاصل پنج سال پیش بچه‌های خوش‌صدا را از زائران غیرایرانی دور هم جمع می‌کند و این‌گونه گروه سرود خورشید هشتم، کارش را رسماً در حرم مطهر آغاز می‌کند. خانم مربی در این باره می‌‌گوید: «حدود سال۱۳۹۸ بود که گروه سرود «خورشید هشتم» کارش را به صورت حرفه‌ای آغاز کرد. با کمک خدا و توکل به امام رضا(ع) شروع کردیم و شکر خدا توانستیم اجراهای موفقی در حرم مطهر و شهرهای دیگر مثل قم، سبزوار و... و حتی در تلویزیون داشته باشیم».
همکاری محمودی و گروه سرودش نیز از همان زمان با مدیریت زائران غیرایرانی حرم مطهر آغاز می‌شود و از داوطلبانی که دوست داشتند به گروه ملحق شوند تست صدا می‌گیرد و رفته‌رفته تعدا‌شان زیاد می‌شود. نجمه خانم 40سال از خدا عمر گرفته اما در این مدت بچه‌های زیادی را در این گروه سرود پرورش داده است. بچه‌هایی که حالا خیلی از آنان بزرگ شده‌اند و عده‌ای هم به وطنشان بازگشته‌اند؛ اما او گروه «خورشید هشتم» را سرپا و فعال نگه داشته و نسل جدید را جایگزین آن‌ها کرده است. مثل همین دختربچه‌ها و پسربچه‌های دبستانی که حالا دارند برای خواندن سرود در دهه کرامت تمرین می‌کنند. ملیت بچه‌های گروه سرود خورشید هشتم مانند شکل و شمایلشان متفاوت و متنوع است. نیجریه، هندوستان، پاکستان، افغانستان، عراق، لبنان، آذربایجان و... او در این باره می‌گوید: «سرودهایی هم که بچه‌های ما می‌خوانند فقط به فارسی نیست و به هشت زبان دیگر مانند انگلیسی، عربی، اردو و... هم می‌خوانند».
محمودی ادامه می‌دهد: ما شعر‌ها و ملودی‌ها را برای اساتید و شاعران کشورهای مختلف در دانشگاه فردوسی، جامعه‌المصطفی و ... می‌فرستیم و آن‌ها قطعات مختلف را برای ما ترجمه می‌کنند. البته کار در حرم مطهر با جای دیگر فرق دارد. ما سرودهایمان را بدون موزیک و به صورت آکوپلا اجرا و فقط از نوا و صدای بچه‌ها استفاده می‌کنیم. شرایط اینجا متفاوت بوده و بر ما واجب است مطابق با فضای معنوی حرم مطهر کار کنیم و کارهای ما قرار است امام رضاپسند باشند.

کار برای امام رضا(ع) فرق دارد
بچه‌های «خورشید هشتم» حدوداً ۳۰ نفرند و در دو گروه دختران و پسران اجرا می‌کنند. کوچک‌ترینشان هشت ساله و بزرگ‌ترین‌شان هم پسری نوزده‌ساله و فرزند خود نجمه خانم است. گروه سرود دختران خورشید هشتم هم مانند گروه سرود پسران در دهه کرامت اجراهای مختلفی دارند. نخستین اجرای آنان روز میلاد حضرت معصومه(س) در رواق غدیر و در حضور زائران اردوزبان است که قرار است سرودی در وصف بانوی کرامت بخوانند. دخترانی که خود آن‌ها هم اکثراً اردوزبان و اهل هند، پاکستان و... هستند. این بچه‌ها نیز مانند مربی‌شان خستگی را در حرم مطهر حس نمی‌کنند، چون معلمی دارند که به آن‌ها ارزش کار کردن برای امام رضا(ع) را آموخته است. 
خانم مربی در این باره می‌گوید: «معرفت‌شناسی در مورد امام رضا(ع) و قدردانی از این فرصت حضور را همیشه هنگام آموزش به بچه‌ها یادآوری می‌کنم، به‌ویژه  در دهه کرامت‌. به آن‌ها می‌گویم چیزهایی که می‌خوانید باید طوری باشد که انگار خود امام رضا(ع) می‌بینند و می‌شنوند. انگار برای امام اجرا می‌کنید. هرچه با حال معنوی‌تری بخوانید تأثیر آن در حال و آینده شما هم بیشتر است».
صحبتم با نجمه محمودی به پایان رسیده است و او آماده رفتن می‌شود. مقصدش هم رواق غدیر است، جایی که در آن به عنوان خادمیار در خدمت زائران آقا(ع) است؛ فرصت خدمتی که از ۹ سال پیش تا به حال هر سه‌شنبه قسمتش می‌شود.

خبرنگار: ماهک زرین