​​​​​​​سفر دونالد ترامپ به کشورهای نفتی منطقه خلیج ‌فارس، گرچه با هدف بازاریابی و تأمین مالی برای اقتصاد رو به افول آمریکا بود، ولی سخنان او با محوریت ایران، فارغ از محتوای اظهار شده، اهمیت و جایگاه راهبردی کشورمان را نشان می‌داد.
سفر او و سخنانش در ریاض، پیام‌هایی هم برای جامعه ایران داشت؛ اما با دست گذاشتن روی حرف‌های عوامانه‌ای مثل بلندی آسمانخراش‌های دبی و مقایسه جامعه ریشه‌دار ایران با بعضی ظواهر کشورهای عربی، در نقش ترول‌های مجازی و اپوزیسیون ظاهر شد. در حالی ‌که همین هفته گذشته جدیدترین گزارش سازمان ملل از شاخص توسعه انسانی، ایران را با وجود همه فشارها و تحریم‌ها در زمره کشورهایی با توسعه انسانی بسیار بالا نشان می‌داد. طبیعتاً گریزی هم به سوء‌مدیریت‌ها و ناترازی‌هایی مثل قطع برق یا کم‌آبی زد که موارد مشابه آن کمابیش در همه کشورها و حتی خود آمریکا وجود دارد ولی به تعبیر رهبر معظم انقلاب، زخم‌هایی هستند که مگس روی آن‌ها می‌نشیند و رفعشان همت مضاعفی را می‌طلبد.
رئیس‌جمهور آمریکا حتی از تحریف تاریخ هم دریغ نکرد و ویرانی عروس خاورمیانه و جنگ داخلی لبنان را پای ایران نوشت؛ جنگی که چهار سال پیش از انقلاب ایران و تولد مقاومت درگرفته بود! درست همان زمانی که آمریکا و فرانسه پایگاه‌هایشان را در دامن عروس خاورمیانه ایجاد کرده بودند و اتفاقاً مقاومت لبنان محصول همین جنگ بود تا با اخراج اشغالگران و مهار مزدوران داخلی، ثبات را به لبنان بازگرداند. او رنج‌های مردم سوریه، فلسطین و دیگر کشورهای منطقه را به ایران مرتبط کرد؛ کشورهایی که یک قرن پیش با استعمار انگلیس و اشغال‌گری اسرائیل وارد بحران شدند و پیش از وقوع انقلاب، بارها در آتش جنگ افتادند. او حتی از عراق هم نام ‌آورد، جایی که 25 سال است در اشغال آمریکاست!
ترامپ در سخنانش هدفش از مذاکره با ایران را هم روشن‌تر بیان کرد: «اینکه ایران نتواند از محور مقاومت حمایت کند» با این راه حل: «ایران پولی نداشته باشد!» در واقع توافقی که به هر گونه گشایش اقتصادی و ورود سرمایه منجر شود را نمی‌پذیرد. هر چند او حمایت ایران از مقاومت را بهانه می‌کند، اما در عین حال اذعان می‌کند هدفش این است که ایرانی‌ها پولی نداشته باشند، نه برای مقاومت و نه برای دیگران!
او این ادعا را سال‌ها پیش هم مطرح کرده بود؛ زمانی که برجام را پاره کرد، چون به زعم او مبالغی هر چند ناچیز از دارایی‌های ایران آزاد شده بود. با وجود این معلوم نیست نگاه طرف ایرانی به مذاکرات به عنوان بستری برای گشایش‌های بزرگ اقتصادی و ورود هزاران میلیارد دلار سرمایه آمریکایی به کشور چقدر به واقعیت نزدیک باشد.
اما سخنان ترامپ یک عقب‌نشینی آشکار هم داشت. او که در روزهای گذشته مجبور شده پای توافق با حماس در غزه بنشیند و در برابر خنجر یمنی با انصارالله مصالحه کند، به ‌طور آشکاری از تهدیدهای نظامی عقب نشسته است. او دوباره سلاح تحریم را روی میز گذاشته؛ گزینه‌ای که تقریباً به اشباع رسیده و کارایی خود را دست‌کم برای تهدید از دست داده است. گرچه معتقدم تهدیدهای نظامی از ابتدا با هدف القای ترس مطرح شده و تعرض نظامی گسترده به دلایل مختلف خارج از توان و انگیزه آمریکاست.