​​​​​​​بیان چنین جمله‌ای از بازیکن تیم ملی فوتبال ایران شاید برای برخی جریان‌های رسانه‌ای جذاب بود که بی‌درنگ همین عبارت را به تیتر یک خود تبدیل کردند اما به واقع آیا بازیکن باید پا را چنان از دایره اختیارات خود فراتر بگذارد که درباره ماندن یا نماندن سرمربی‌اش درتیم ملی نظر بدهد؟ آیا تصمیم گیری درباره سرنوشت مربیان درچنین سطحی به عهده بازیکن است یا اینکه سران فدراسیون فوتبال و کمیته فنی باید درباره این ماجرا به بحث و تبادل‌نظر پرداخته و درنهایت درباره آن به جمع بندی برسند؟! 
سردارآزمون درحالی چنین جمله‌ای را به زبان آورد تا شاید قدری نمایش اسفبارش درجام جهانی را از اذهان عمومی دور کند که بی هیچ تعارفی یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان ایران درجام جهانی فوتبال بود. شاید اگر کی‌روش پیش از جام جهانی براساس آمادگی بازیکنان را درفهرست نهایی تیم ملی قرار می‌داد سردار آزمون هرگز در این لیست جایی نداشت، اما سرمربی تیم ملی تنها به دلیل سوابقی که این بازیکن درتیم ملی داشت و روابط نزدیکی که با او دارد تصمیم به اعزام این بازیکن به جام جهانی فوتبال گرفت، درحالی که می‌شد به جای سردار آزمون نا آماده یکی از بازیکنان آماده لیگ را راهی جام جهانی کرد.
براساس آماری که پس از جام جهانی ثبت شده بسیاری از لژیونرهای فوتبال ایران درردیف ضعیف‌ترین بازیکنان تیم ملی قرار داشتند و حتی نتوانستند نیمی از توانایی بازیکنانی که از تیم‌های لیگ برتری راهی این تورنمنت شدند را دراین رقابت به اجرا بگذارند. سردار آزمون نیز بدون شک یکی از همان بازیکنانی است که فرسنگ‌ها دورتر از انتظارات عمل کرد و با خود یک اسم را به جام جهانی برد.
بی‌گمان بازیکنی با چنین کیفیتی هرگز نباید به خود اجازه دهد درباره آینده سرمربی تیم ملی آن طور اظهارنظرکند، همان‌گونه که در تاریخ فوتبال ایران بازیکنانی به مراتب بزرگ‌تر از او نیز هیچ گاه درباره سرمربی تیم ملی چنین اظهارنظر نکردند که دررسانه‌ها اعلام کنند: «خودم سرمربی تیم ملی را نگه می‌دارم!». این جمله درحقیقت یک دخالت آشکار در تصمیم‌گیری‌های فدراسیون فوتبال هم هست، همان‌طور که می‌بینیم ماندن کی‌روش درفوتبال ایران بسیار اندک است و از گوشه و کنار شنیده می‌شود سران فوتبال قصد دارند از او به عنوان مدیرفنی استفاده کنند.