روزنامه قدس | روستای «نوزاد» و افسانه دخترکانی که سرو شدند

روستای «نوزاد» و افسانه دخترکانی که سرو شدند

روستای زیبا و دیدنی «نوزاد» در 3کیلومتری گلمکان و حدود ۳۰کیلومتری شرق شهر چناران، در میان دره‌ای کم عمق قرار گرفته است.
علاوه بر قنات پرآب روستا، سروهای کهنسال و طبیعت بکر و زیبا ازجمله جاذبه‌های گردشگری این منطقه به شمار می‌آیند که برخلاف اسمش، قدمتی دیرینه دارد. بنابر افسانه‌هایی که همچنان در بین اهالی رواج دارد، درختان سرو روستا، دختران جوانی بوده‌اند که هنگام فرار از دست مغولان، دعا کرده و تبدیل به درخت شده‌اند.
گفته شده این درختان بومی منطقه نیستند و جز همان چند درخت سرو کهنسالی که در نزدیکی مقبره خواجه عبدالرحمن گهواره‌گر، یکی از عرفای قرن هشتم هجری، دیده می‌شود، هیچ درخت سرو دیگری در این منطقه وجود ندارد.
مقبره خواجه نیز در حاشیه شرقی روستا، بر فراز تپه‌ای ماسه‌ای قرار گرفته که مردم گلمکان نام روستا را «نُزا» و صاحب مقبره را به اشتباه گهواره جنبان امام رضا(ع) می‌دانند. با بررسی ویژگی‌های متمایز و کالبد بنای مقبره، ساخت آن را در دو مرحله زمانی محتمل می‌دانند. سنگ قبر یا کتیبه اولیه آرامگاه از بین رفته و سنگ قبری مرمرین در سال‌های اخیر بر مدفن خواجه تعبیه شده است. سنگ قبرهای قدیمی قبرستان روی این تپه نیز از نوع سنگ‌های متوسط سیاه رودخانه‌ای و مربوط به دوره‌های صفوی و قاجاریه است. در میان دره، سمت غرب تپه‌ای که آرامگاه روی آن قرار گرفته، محوطه‌ای باستانی وجود دارد که به استناد سفالینه‌های پراکنده بر سطح آن، می‌توان آن را به قرون اولیه اسلامی منسوب کرد. در فاصله ۵۰۰متری مقبره نیز یک تپه باستانی از دوره صدر اسلام‌ وجود دارد که حفاری‌های غیرمجاز در طول سالیان گذشته، چیزی از آن باقی نگذاشته است.