نام‌آوران خراسان
«حکیم سعدالدین نزاری» منبع الهام اشعار حافظ
مقدم
سعدالدین بن شمس‌الدین بن محمد نِزاری مشهور به حکیم سعدالدین نِزاری از شاعران غزلسرای اواخر سده هفتم و اوایل سده هشتم هجری، در سال ۶۴۵ هجری قمری در روستای فوداج بیرجند به دنیا آمد.
وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی خود در بیرجند و قاین، به مطالعه ادبیات و علوم متداول زمان خود در قُهستان پرداخت. او که از جوانی به دیوانی (کار دولتی) روی آورد، گرایش زیادی به آشنایی با مردمان دیگر سرزمین‌ها داشت و در سال ۶۷۸ هجری قمری به همراهی تاج‌الدین عمید برای بررسی دخل و خرج آذرآبادگان و آران به آن نواحی رفت. در همین سفر و در تبریز، به جرگه یاران و نزدیکان خواجه شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان پیوست. ثمره سفر دوساله او به شمال ایران و آذربایجان، گرجستان، ارمنستان و باکو، منظومه سفرنامه بود که در آن به توصیف زندگی و مردمان در دیگر شهرها و مناطق ایران و نواحی مجاور پرداخت.
حکیم نزاری پس از دو سال به قهستان بازگشت و به خدمت امرای خاندان کرت درآمد. اما معاندان وی، ملوک کرت را بر وی برانگیختند تا جایی که معزول و اموالش مصادره شد. وی سال‌های پایانی عمر خود را به انزوا گذراند و به کشاورزی پرداخت. حکیم نزاری در سال ۷۲۱ قمری چشم از جهان فروبست. آرامگاه وی در بیرجند و در خیابانی که به نام و افتخار او نام‌گذاری شده، قرار دارد.
نزاری هم‌عصر سعدی بوده است و بسیاری از شاعران و نویسندگان از جمله جامی، برخی از اشعار حافظ را متأثر از اشعار حکیم نزاری می‌دانند و معتقدند حافظ از شیوه نزاری پیروی کرده است. در کتاب تاریخ آل‌یاسر مشهور به حسامی واعظ، ضمن بیان هم‌عصری حکیم نزاری با سعدی آمده است که این دو با هم در شیراز و بیرجند صحبت داشته‌اند و شیخ یکی دو نوبت به عشق صحبت با او از شیراز به بیرجند آمده و ذکر او را در منظومات خود آورده است.
از آثار او می‌توان به دیوان اشعار، سفرنامه، ادب‌نامه، دستورنامه، مناظره شب و روز و ازهر و مزهر اشاره کرد.
وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی خود در بیرجند و قاین، به مطالعه ادبیات و علوم متداول زمان خود در قُهستان پرداخت. او که از جوانی به دیوانی (کار دولتی) روی آورد، گرایش زیادی به آشنایی با مردمان دیگر سرزمین‌ها داشت و در سال ۶۷۸ هجری قمری به همراهی تاج‌الدین عمید برای بررسی دخل و خرج آذرآبادگان و آران به آن نواحی رفت. در همین سفر و در تبریز، به جرگه یاران و نزدیکان خواجه شمس‌الدین محمد جوینی صاحب دیوان پیوست. ثمره سفر دوساله او به شمال ایران و آذربایجان، گرجستان، ارمنستان و باکو، منظومه سفرنامه بود که در آن به توصیف زندگی و مردمان در دیگر شهرها و مناطق ایران و نواحی مجاور پرداخت.
حکیم نزاری پس از دو سال به قهستان بازگشت و به خدمت امرای خاندان کرت درآمد. اما معاندان وی، ملوک کرت را بر وی برانگیختند تا جایی که معزول و اموالش مصادره شد. وی سال‌های پایانی عمر خود را به انزوا گذراند و به کشاورزی پرداخت. حکیم نزاری در سال ۷۲۱ قمری چشم از جهان فروبست. آرامگاه وی در بیرجند و در خیابانی که به نام و افتخار او نام‌گذاری شده، قرار دارد.
نزاری هم‌عصر سعدی بوده است و بسیاری از شاعران و نویسندگان از جمله جامی، برخی از اشعار حافظ را متأثر از اشعار حکیم نزاری می‌دانند و معتقدند حافظ از شیوه نزاری پیروی کرده است. در کتاب تاریخ آل‌یاسر مشهور به حسامی واعظ، ضمن بیان هم‌عصری حکیم نزاری با سعدی آمده است که این دو با هم در شیراز و بیرجند صحبت داشته‌اند و شیخ یکی دو نوبت به عشق صحبت با او از شیراز به بیرجند آمده و ذکر او را در منظومات خود آورده است.
از آثار او می‌توان به دیوان اشعار، سفرنامه، ادب‌نامه، دستورنامه، مناظره شب و روز و ازهر و مزهر اشاره کرد.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
۱۵ هزار تن انار فردوس فروش نرفت!
-
«قوژد» روستایی زیبا با تاریخ چند هزار ساله
-
تأکید مدیرکل بر تعیین تکلیف اعتبارات40 پروژه ورزشی اولویتدار
-
مردان آسمانی
-
3 بانوی نابینای خراسان رضوی در اردوی تیم ملی شطرنج
-
برگزاری نخستین جشنواره ایدههای برتر کارآفرینی
-
از سرقت خود بکاهید!
-
برگزاری یادواره شهدای غرب مشهد در مجتمع آیهها
-
کیک تولد خیر قاینی کام زندانی را شیرین کرد
-
«حکیم سعدالدین نزاری» منبع الهام اشعار حافظ
-
فوتسالیست سرخسی به اردوی تیم ملی دعوت شد
