پس از برنامه شب‌های قدر، چند نفر از دوستانم دوباره به محل کوره‌ها برگشته بودند. آن‌ها برای اینکه بتوانند با خانواده‌ها ارتباط بهتری بگیرند، با خودشان 19هندوانه برده بودند. آقای نادری، خانم منافی و... در آن برنامه حضور داشتند.
 از آن دیدار، هندوانه‌ها و محبت دوستانم پل ارتباطی گروه ما با اهالی شد. بچه‌ها از آن روز به بعد به من و دوستانم به چشم عمو‌ها و خاله‌ها نگاه کردند نه یک فرد غریبه. ماه اولی که این حرکت به شکل جدی‌تری شکل گرفته بود چون باید از صبح تا شب سرکار می‌بودم در آن حضور نداشتم و اولین روزی که دوباره با دوستانم همراه شدم ولادت حضرت معصومه(س) و روز دختر در مرداد 1395 بود. آن روز نه تنها برای دختر‌ها که برای پسر‌ها هم هدیه‌هایی بردیم. از همان برنامه، من هم مربی ثابت بچه‌ها شدم چون برای آن‌ها کلاس راه انداخته بودیم، از جمله کلاس سواد‌آموزی.