ذوق‌زدگی مدیران باشگاه پرسپولیس و فدراسیون فوتبال در جریان ورود کاروان النصر به تهران نشان داد برخلاف ادعاهای فراوان و ژست‌های مدیریتی پرحرف و حدیث هنوز با الفبای مدیریت و رفتارهای دیپلماتیک آشنایی نداریم و همانند یک فرد مبتدی با دیدن یک ستاره یا چند چهره مشهور کنترل خود را از دست می‌دهیم و کلکسیونی از رفتارهای خنده‌دار را به اجرا درمی‌آوریم. تکریم میهمان و به جا آوردن رسم و رسوم میهمان‌نوازی حرکتی بسیار پسندیده و ارزشمند است، اما واقعاً لشکرکشی به پاویون فرودگاه امام خمینی(ره) و تقدیم تخته فرش ابریشمی به رونالدو و مانه کجای این اصول و قواعد گنجانده شده است؟!
حضور هدایت‌الله ممبینی به همراه دستیار ویژه او در پاویون فرودگاه امام خمینی(ره) چه کمکی به فوتبال ایران کرد؟ آیا آقای دبیرکل تا این حد فراغت داشت که خودش و حامد مؤمنی برای ملاقات با رونالدو و دیگر بازیکنان النصر محل کار خود را رها کردند و به فرودگاه امام خمینی(ره) آمدند؟ ثمره این حضور برای فوتبال ایران چه بود؟ سؤال دیگر اینکه آیا طرف مقابل نیز مشابه چنین رفتاری را با شما خواهد داشت؟ یا اینکه این ذوق‌زدگی تنها نزد مدیران فوتبالی ایرانی است و بس!  البته در این میان باید عنصر ماجراجویی عالی‌جنابان را نیز در نظر گرفت چون ممکن است دیگر چنین فرصتی پیش نیاید که آن‌ها بتوانند به راحتی با رونالدو و مانه سلفی بگیرند و نزدیکان خود را به او در یک قاب تماشا کنند! شاید سابقه ذهنی درویش و ممبینی به واسطه فضای کنونی به خوبی یاری نکند اما بد نیست به آن‌ها یادآوری کرد سیاست قالیچه و پسته نه تنها کارآرایی ندارد بلکه مدت‌هاست منسوخ شده، دوره این رفتارها به زمانی برمی‌گردد که پیترولاپان و داریوش مصطفوی با همدیگر رفیق بودند و همه مشکلات با یک بسته پسته خندان و یک قالیچه دستباف حل می‌شد. 

​​​​​​​خبرنگار: سینا حسینی