او فرزند یک خانواده یهودی بود که از آلمان نازی در سال ۱۹۳۸ به آمریکا پناهنده شد و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۷ در دولت‌های ریچارد نیکسون و جرالد فورد در مقام مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه به عنوان «معمار اصلی سیاست خارجی آمریکا» نقشی تعیین‌کننده داشت. کیسینجر را در گشایش دیپلماسی آمریکا با چین، مذاکرات کنترل تسلیحات میان ایالات متحده و شوروی و توافق پاریس با ویتنام شمالی مؤثر می‌دانند. در سال۱۹۷۳ جایزه صلح نوبل به‌خاطر تلاش‌هایش در آتش‌بس ویتنام به او اهدا که بسیار مناقشه‌برانگیز شد.  او البته موافقان و مخالفان بسیاری داشت.  بسیاری این مرد را «تأثیرگذارترین دیپلمات‌ قرن بیستم»،  «مشهورترین دیپلمات آمریکایی» و یک «نظریه‌پرداز بزرگ» لقب دادند و در سوی مقابل، منتقدان، او را به عنوان «جنایتکار جنگی»، «مدافع حکومت‌های دیکتاتوری» و کسی که «مسبب خسارات ماندگاری در جهان شد» مورد نکوهش قرار داده‌اند. به‌طور نمونه میک والاس، قانون‌گذار ایرلندی پارلمان اروپا روز پنجشنبه در خصوص کیسینجر نوشت: «او یک جنایتکار جنگی بود که در نابودی زندگی میلیون‌ها نفر نقش داشت، اما هرگز مورد بازخواست قرار نگرفت». کیسینجر و نیکسون مسئول کشتار دست‌کم 15هزار کامبوجی شناخته می‌شوند. این شمار از جان‌باختگان، مسائلی را برای کارشناسان مطرح کرده‌ که مستلزم تلاش دوباره برای پاسخگو کردن کیسینجر در قبال جنایات جنگی‌اش بود، موضوعی که وی همیشه از دادن پاسخ به آن طفره می‌رفت.

خبرنگار: مهدی خالدی