انقلاب مروارید (ثورة اللؤلؤ) از جنبش‌های مردمی در جریان بیداری اسلامی است و به دلیل داشتن فرهنگ شیعی، مشابه انقلاب اسلامی ایران به‌شدت مورد توجه قرار گرفت. بحرین از 14 فوریه 2011 (1389 خورشیدی) شاهد قیام علیه حکومت خودکامه است و در این مدت آل‌خلیفه از هیچ جنایتی علیه شهروندانش فروگذار نکرده است. بازداشت، شکنجه و سپس کشتن صدها تن، زندانی کردن فعالان سیاسی و حقوق بشری، اخراج کارمندان شرکت‌کننده در تظاهرات، ویران کردن مساجد و حسینیه‌ها و خانه مردم و سلب تابعیت، تنها گوشه‌ای از جنایات رژیم در طول این سال‌ها بوده است.
اما حاکمان بحرین که میزبان ناوگان پنجم، یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های دریایی ایالات متحده در جهان هستند، به پشتوانه غرب، این روزها پا را از حد فراتر گذاشته و حتی در موضوع فلسطین دوشادوش رژیم صهیونیستی در تحریم مردم غزه و همچنین مشارکت در ائتلاف ضدانصارالله یمن مشارکت فعالی دارد. سیاست کاملاً وابسته، با اعتراضات گسترده داخلی مواجه شده و اینکه چه در انتظار جزیره تحت لوای آل‌خلیفه با این رویکرد غلط قرار دارد پرسشی مهم است. همچنین آگاهی از وضعیت انقلاب بحرین که می‌توان آن را به آتش زیرخاکستر تشبیه کرد نیز جای خود را دارد. سالگرد انقلاب 14 فوریه فرصتی در اختیار ما گذاشت تا سراغ دکتر «راشد الراشد» از معارضان سرشناس و سران جنبش مقاومت بحرین رفته و اوضاع جزیره را به بحث بگذاریم.

بیش از یک دهه از انقلاب 14فوریه می‌گذرد. اوضاع درونی بحرین را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با گذشت 13سال از انقلاب مردمی، تاریخی و بی‌سابقه و با وجود تمام رخدادهایی که در طول این سال‌ها در منطقه به وقوع پیوست، مثل تجاوز به یمن و تحولات در فلسطین اشغالی و... همچنان ملت بحرین بر خواسته‌های مشروع خود پافشاری کرده و در تجمع‌ها و راهپیمایی‌ها در برابر مسائل مختلف نقش‌آفرینی می‌کند؛ مانند راهپیمایی‌هایی که در حمایت از عملیات طوفان‌الاقصی و همچنین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران در بحرین برگزار شد. با وجود برخوردهای شدید رژیم آل‌خلیفه و دستگیری‌هایی که انجام می‌شود، راهپیمایی‌هایی هم در مخالفت با عادی‌سازی روابط بحرین با رژیم‌صهیونیستی برگزار شده است. اراده ملت همچنان پابرجاست و رهبران دینی و سیاسی هم چه درون زندان و چه بیرون از آن با وجود شرایط سخت همچنان بر خواسته‌های ملت بحرین برای ایجاد تغییر ایستاده‌اند.

بحرین نسبت به چند سال پیش آرام‌تر به نظر می‌رسد و به همین دلیل برخی فکر می‌کنند مردم این کشور از انقلاب خود عقب‌نشینی کرده‌اند؛ این‌گونه است؟
برگزاری راهپیمایی به مناسبت‌های مختلف این مسئله را رد می‌کند. مردم از اصول خود عقب ننشسته‌اند. خواسته‌های ملت واضح است، همان‌طور که در راهپیمایی‌ها آن را فریاد می‌زنند؛ یعنی در تمام مناطق بحرین، تمام اقشار مردم با شرکت در تظاهرات، عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را رد و اخراج سفیر و تعطیلی سفارت این رژیم در بحرین را مطالبه می‌کنند. همچنین در تظاهرات و راهپیمایی‌ها خواسته خود مبنی بر پایان دیکتاتوری و تغییر نظام سیاسی را فریاد می‌زنند، مانند همین چند روز پیش که مردم شعار می‌دادند: «یسقط حمد» و این در شرایطی است که مردم شهید می‌دهند و بسیاری در زندان‌ها هستند. این خواسته‌ها در بیانیه‌ها و موضع‌گیری‌های معارضان سیاسی هم به وضوح دیده می‌شود.

نظر شما درباره نوع رابطه حکومت با علمای شیعه چیست؟ بسیاری از علما از جمله شیخ عیسی قاسم در تبعید هستند و بسیاری در زندان. این نوع مواجهه چه سرانجامی برای آل‌خلیفه خواهد داشت؟
طبیعی است نظام آل‌خلیفه در بحرین از سوی ایالات متحده آمریکا که رأس شرارت در عالم است و همچنین نیروهای «سپر جزیره» حمایت می‌شود. آن‌ها به آل‌خلیفه چراغ سبز نشان می‌دهند تا برای پایان دادن به تظاهرات و مطالبات مردم، به زور و وحشی‌گری متوسل شود و مردم و روحانیون را بازداشت کند و بکشد. با وجود این، مردم بحرین، رهبران و معارضان سیاسی با تمام گرایش‌های دینی و ملی همچنان مسیر خود را ادامه می‌دهند و این نشانگر شجاعت آن‌ها در بیان خواسته‌هایشان برای ایفای حقوق سیاسی و برقراری عدالت است. در این میان هیچ کدام از جریان‌های معارض نظری غیر از تغییر اساسی سیاسی برای تحقق عدالت در بحرین ندارند.

منامه یکی دو سالی می‌شود به سمت عادی‌سازی روابط رفته و در تحولات اخیر غزه هم به نوعی از رژیم صهیونیستی پشتیبانی کرده است. این سیاست حکومت چگونه قابل تعریف است؟
ترس و ناتوانی رژیم و نداشتن مقبولیت در میان مردم و همچنین استقلال و اقتدار در حاکمیت با توجه به دخالت‌های قدرت‌های جهانی، سعودی و امارات سبب شده مرتکب خطاهای راهبردی بزرگی شود؛ از جمله افتادن در ورطه جنگ‌هایی بزرگ‌تر از قدرت آل‌خلیفه که تحمل نتایج آن را ندارد. این ماجراجویی‌ها برای مشارکت در تجاوز به یمن، سوریه، عراق و مشارکت در ائتلاف آمریکا و انگلیس برای حمله به یمن در ماجرای بستن دریای سرخ و باب‌المندب قابل مشاهده است. این خطاهای راهبردی، آل‌خلیفه را در خطری می‌اندازد که تحمل آن را ندارد و ملت بحرین هم در تظاهرات، مخالفت خود را با این اقدامات اعلام کرده و گفته این تصمیم‌ها هیچ ارتباطی با ملت بحرین و رهبران و معارضان سیاسی ندارد. همان‌طور که در ماجرای عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی مخالفت خود را اعلام کرده است. موضع‌گیری‌های رژیم آل‌خلیفه همسو با رژیم صهیونیستی در تحولات فلسطین و عملیات طوفان‌الاقصی به هیچ عنوان خواسته ملت بحرین نیست و در نهایت آل‌خلیفه بهای این ماجراجویی‌ها را خواهد پرداخت.

مشارکت آل‌خلیفه در ائتلاف ضد انصارالله یمن به چه معنایی است؟
روش ایالات متحده آمریکا که دائم می‌خواهد تمام مشکلات را با توسل به زور و قدرت نظامی حل کند، دیگر پاسخ نمی‌دهد و مقاومت مردم منطقه را برانگیخته است. مشارکت آل‌خلیفه در این ائتلاف که حتی دولت‌های اروپایی و دولت‌های بزرگ منطقه هم با آن همراهی نکردند نشان می‌دهد آل‌خلیفه از خود اختیاری ندارد و همراهی‌اش با آمریکا و انگلیس تنها راه حفظ حکومتش در بحرین است. در نهایت هم غربی‌ها آل‌خلیفه را تنها خواهند گذاشت تا به تنهایی تاوان مواضعش را بپردازد.

با توجه به رویکرد آل‌خلیفه، آینده حاکمان بحرین را چگونه می‌بینید؟ به عبارت دیگر، بحرین به کدام سو می‌رود؟
این روزها خبرهای خوبی از پیروزی‌های انصارالله در یمن می‌شنویم و بی‌تردید آل‌خلیفه باید هزینه اقداماتش را بپردازد، چرا که فقط از تجاوز به یمن حمایت نکرده، بلکه از طریق اعزام هواپیماهای جنگنده و نیروهای نظامی به یمن در این تجاوز مشارکت کرده است. آل‌خلیفه باید به فکر زمانی باشد که معرکه به پایان می‌رسد و مقاومت به صورت نهایی پیروز می‌شود.
پیروزی‌هایی که در یمن، فلسطین، عراق و سوریه بدست آمده و پروژه غربی برای تسلط بر منطقه را به شکست کشانده، بشارتی به ملت بحرین است که پیروزی از آن ملت‌هاست، نه نظام‌های سیاسی که گوش به فرمان استکبار جهانی هستند و آل‌خلیفه بزرگ‌ترین زیان‌دیده خواهد بود. مردم بحرین انتخاب کرده‌اند در مسیر کرامت، آزادی و احقاق حقوقش حرکت کنند و به تغییر، پیروزی و تحقق اهداف انقلابش بسیار امیدوارند و پیروزی نهایی را متعلق به ملت‌های منطقه می‌دانند.

خبرنگار: سیدحسین حسینی