​​​​​​​ديندارى در عصر غيبت حضرت‌ مهدى(عج) از هر زمان ديگرى مشكل‌تر و طاقت‌فرساتر است. 
در جلد یک کافی در روایتی، امام‌صادق(ع) از آن‌سوى قرن‌ها، سختى اين دوران را اين‌گونه تصوير كرده ‌است: «صاحب اين امر را غيبتى است كه در آن، هركس از دين خود دست برندارد، همانند كسى است كه با كشيدن دست خود به ساقه فتاد كه بوته‌اى تيغ‌دار است، خارهاى آن‌را بستُرَد». آن حضرت مدتى سر به زير افكند و سپس فرمود: «صاحب اين امر، داراى غيبتى است. پس بنده خدا بايد پرهيزكارى و تقوا پيشه كند و به دين خود پايدار باشد...».
آزمايش‌هاى دينى براى همه ايمان‌آورندگان و در همه زمان‌ها، قانونى الهى است اما در عصر غيبت، تمامى عوامل دست‌به‌دست هم داده و اين آزمايش را به كمال رسانده است. در اين دوران، نگه‌داشتن دين بسيار دشوار است و بيشتر مردم به انگيزه‌هاى گوناگون، ايمان دينى خود را در زندگى از دست مى‌دهند و دين را كنار مى‌گذارند. گسترش زمينه‌هاى ناباورى و افزايش انگيزه‌هاى انحراف و گريز از دين و نيز ستيزه‌جويى‌هاى دشمنان با ديندارى، از عوامل بسيار مهم اين آزمايش است. آنان كه در اين گرداب‌هاى ترسناک، دين خود را حفظ مى‌كنند، از شأن و رتبه‌اى بس رفيع برخوردار خواهند بود.
در روایت دیگری از پيامبر اكرم(ص) آمده است که ایشان فرمود: «اى على، بزرگ‌ترين مردمان در ايمان و يقين، كسانى هستند كه در واپسين روزگار مى‌زيند؛ پيامبرشان را مشاهده نكرده‌اند و امامشان پنهان است. پس به‌سبب خواندن خطى روى كاغذ، ايمان مى‌آورند».
انسانِ اين دوران، برخلاف انسان معاصر با پيامبر (ص)، از تمامى دريافت‌هاى حسى به‌دور است و فقط براساس درک عقلى و تاريخى، پيامبر(ص) و ائمه(ع) را مى‌شناسد و به رسالت و امامت آنان ايمان مى‌آورد. در جلد یک کمال‌الدین روایتی از امام‌سجاد(ع) نقل شده که حضرت می‌فرماید: «به‌درستى كه مردمان زمان غيبت مهدى(عج) كه امامتش را باور دارند و منتظر ظهور اويند، از مردمان همه زمان‌ها برترند، زيرا چنان عقل‌ها و فهم‌ها و شناخت آنان قوت بخشيده شده كه غيبت نزد آنان، همچون ديدن باشد. آنان ‌بحق، اخلاص‌ورزان‌اند».
موفقيت در اين آزمايش، نيازمند بينشى است كه انسان ديندار در پرتو آن بتواند در برابر تحريف‌ها، شبهه‌ها و ترديدها، دين خود را حفظ كند و با هيچ‌‌يک از عوامل انحراف، خلوص دينى و ديندارى خود را در فكر و عمل از دست ندهد. بر اساس آنچه در کتاب الغیبه آمده، چنين كارى مصداق اين سخن رسول گرامى اسلام(ص) خواهد بود كه فرمود: «به‌زودى پس از شما كسانى مى‌آيند كه يک نفر از آنان، پاداش 50نفر از شما را دارد». گفتند: «اى رسول خدا، ما در جنگ بدر و احد و حنين در ركاب شما جهاد كرديم و درباره ما آيه قرآن نازل شده است» پيامبر(ص) فرمود: «اگر آنچه از آزارها و رنج‌ها كه بر آنان مى‌رسد، بر شما آيد، به‌سانِ آنان شكيبايى نخواهيد داشت».
پايدارى بر دين در روزگار غيبت به تحمل سختى‌ها، ترس‌ها، محروميت‌ها و تنگناهاى مادى خلاصه نمى‌شود بلكه تحمل فشارهاى سخت روحى و معنوى نيز بر آن‌ها افزوده مى‌شود. اگر ديندارى با صبر و شكيبايىِ درست و آگاهانه‌اى توأم نباشد، به‌تدريج ناامیدی‌ها پدیدار شده و باور از روح و فکر زدوده می‌شود.