کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی و حفاظت از طبیعت و محیط زیست و همچنین اقلیم در کشور ترکیه با حضور کشورهای مختلفی همچون ایران، روسیه، آذربایجان، ترکمنستان و... برگزار شد.
این رویداد به بررسی مسائل مرتبط با طبیعت، اقلیم، کشاورزی و... می‌پردازد که به خودی خود ارزشمند است اما ارزش و اهمیت آن برای استان سمنان در این بود که برای نخستین بار ایلات جنوب شهرستان شاهرود و منطقه بیارجمند، جایی که شاید سال‌هاست فراموش شده، در این رویداد بین‌المللی نماینده داشت.
راهکارهای دیرینه عشایر ایل ابوالحسنی بیارجمند شهرستان شاهرود برای کم‌اثر کردن خشکسالی در کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی مطرح شد تا بار دیگر نام این ایل مبتکر در جنوب شرقی استان سمنان و در یکی از خشک‌ترین مناطق ایران سر زبان‌ها بیفتد.

تشریح راهکارها 
نماینده عشایر ایل ابوالحسنی در کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی و مجموعه‌های جهانی حفاظت از طبیعت، راهکارهای دیرینه و ابتکاری این ایل عشایری برای کم‌اثر کردن خشکسالی را تشریح کرد و درباره اینکه چطور این ایل توانسته راهکارهای بهینه‌سازی مصرف آب را بدست بیاورد توضیح داد.
رضا صالحی اظهار کرد: عشایر کوچ‌روی ایل ابوالحسنی با داشتن جمعیتی افزون بر ۴۵۰ نفر متشکل از ۱۳۰ خانوار در قلمروهای گسترده این ایل در کشور زندگی می‌کنند. البته بخش دیگری از جمعیت این ایل به مناطق دیگر کشور مهاجرت کرده و در آنجا زندگی می‌کنند.
وی با اشاره به اهمیت حفاظت از محیط زیست نزد عشایر ایل ابوالحسنی عنوان کرد: عشایر ایل ابوالحسنی با تلاش و پشتکار و با به کار گرفتن دانش بومی چند هزار ساله‌ای که از آبا و اجدادشان نسل به نسل و سینه به سینه به این عشایر و جامعه بومی و محلی رسیده و در خونشان نهادینه شده است، حفاظت از طبیعت و محیط زیست را دنبال می‌کنند.

ظرفیت طبیعت 
نماینده عشایر ایل ابوالحسنی در کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی و مجموعه‌های جهانی حفاظت از طبیعت در ادامه صحبت‌های خود افزود: عشایر ایل ابوالحسنی این مهم را در سه بعد شامل نگهداری ابدی، بهره‌برداری پایدار و احیا و بازسازی محیط زیست انجام می‌دهند.
صالحی اضافه کرد: طرح‌های حفاظت از محیط زیست در ایل ابوالحسنی شامل طرح‌های چرخه عبور از خشکسالی و قطعه‌های آبادی با عنوان طرح‌های ابتکاری خود عشایر کوچ‌روی این ایل، در قلمروها و مناطقی که نیاز به رعایت قرق‌های بومی بوده و هست و قرق‌های بومی و عرفی و نیز در بخش‌هایی از قلمروهای ایل ابوالحسنی که امکان اجرای آن وجود دارد، اجرا می‌شود.
وی همچنین از اجرای طرح موسوم به «هنار» در راستای صرفه‌جویی منابع آبی در ایل عشایر ابوالحسنی خبر داد و گفت: طرح هنار در فصل‌های پاییز و زمستان در قلمروهای ایل ابوالحسنی اجرا می‌شود و در این فصل‌ها یک روز در میان به دام‌ها آب داده می‌شود تا در مصرف آب صرفه‌جویی شود.

پاسداری از زمین و آب 
نماینده عشایر ایل ابوالحسنی در کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی و مجموعه‌های جهانی حفاظت از طبیعت عنوان کرد: این ابتکارات و اجرای این طرح‌ها و پاسداری و حفاظت شایسته از سوی عشایر کوچ‌رو ایل ابوالحسنی سبب شده قلمروهای این ایل دچار کمترین تخریب شوند. البته از آنجایی که قلمروهای ایل ابوالحسنی در منطقه و اقلیم گرم و خشک واقع شده است، خشکسالی‌های پی در پی و مداوم، عشایر کوچ‌رو این ایل را بسیار رنج داده و می‌دهد و خسارت‌های جبران‌ناپذیر و عدیده‌ای را بر عشایر تحمیل کرده و می‌کند.

به رسمیت شناختن قلمروهای عشایری 
صالحی افزود: با وجود همه این مشکلات عدیده و طاقت‌فرسا، همچنان عشایر ایل ابوالحسنی تاب‌آوری کرده و می‌کنند و محکم و پابرجا ایستاده‌اند و این همان چیزی است که ثابت می‌کند حفاظت و پاسداری از طبیعت و محیط زیست در خون عشایر و جوامع بومی جاری است و کوتاهی از سوی این جوامع نمی‌تواند باشد.
وی با بیان اینکه بهترین نحوه مدیریت، حفاظت و نگهداری از قلمروهای ایل‌ها، به رسمیت شناختن قلمروهای عشایری است، تصریح کرد: قلمروها باید به رسمیت شناخته شوند تا توسط خود عشایر، شناخته و مدیریت شوند، از سوی دیگر هر گونه طرح و برنامه در قلمروها باید با مشارکت خود عشایر اجرایی شود بنابراین هر طرح و برنامه‌ای که بدون مشارکت ایل عشایر باشد، هرگز موفق نبوده و پس از این نیز موفق نخواهد بود.
نماینده عشایر ایل ابوالحسنی در کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی و مجموعه‌های جهانی حفاظت از طبیعت عنوان کرد: بنابراین ضرورت دارد همه افراد ذی‌صلاح و دست اندرکاران به ویژه کنسرسیوم جهانی قرق‌های بومی با جدیت و با استفاده از تمام امکانات موجود از این عضو خود حمایت کرده و آن‌ها را در امر مهم حفاظت از طبیعت و رسیدن به محیط زیستی مطلوب، سرسبز، پاک و سالم یاری رسانند.