فکر کردی در خلوت هستی کسی نمی‎بیند؟ پس دروغ می‎گویی من مؤمنم، مسلمانم، قرآن را قبول دارم. اگر راست می‎گویی مسلمانی هیچ وقت تنها نیستی، تو سرّ و علن نداری، برای تو همیشه علن است. 
این‌ها تازه مراحل پایین بود که گفتم. مرحله بالاتر آن است که آن موجودی که بر تمام وجودت احاطه دارد، او دارد تو را می‎بیند. او «عالِم الْغَيْبِ وَ الشَّهادَه» است. 
اول این آیه شریفه را دقت کنید که چه قدر زیباست وقتی که می‎خواهد مسئله فرشتگان را تعبیر کند اولش می‎گوید: «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريد؛ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعيدٌ» اول می‎گوید من از رگ گردن به تو نزدیک‎تر هستم. 
اسم این حیا «حیا من الله» است. «حیا من الخلق، من النفس، من الله» این‌ها همه معارف ماست. یاد این جمله امام (رضوان ‎الله ‎تعالی‎ علیه» افتادم که فرمود: «عالم محضر خداست، در محضر خدا گناه نکنید»، چه قدر زیبا گفته است. تو او را نمی‎بینی ولی در حضور او هستی. عمل زشت انجام ندهید.