اساس و پایه قیام امام حسین(ع) محبت بود؛ به همین دلیل است که با جان و دل انسان‌های آزاده پیوند خورده و ماندگار شده است. ایام عزای اباعبدالله(ع)، ایام توسل و تمسک به حب و محبت است. محبتی که عطیه‌ای از سوی پروردگار است. برای درک بهتر این معنی می‌توانیم از احادیث ائمه اطهار(ع) کمک بگیریم. حدیث معصوم(ع) همواره مفسر و مبین آموزه‌های الهی است، به‌ویژه که فهم بسیاری از آیات الهی و آموزه‌های دینی و اصول  آن، بدون کمک احادیث دست‌نیافتنی است. به همین منظور روایتی از امام صادق(ع) را در خصوص درک بهتر محبت امام حسین(ع) و اثرات آن با هم می‌خوانیم. امام صادق(ع) فرمودند: «من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین(ع) و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین(ع) و بغض زیارته؛ هر کس خدا خیرخواه او باشد محبت حسین(ع) و زیارتش و هر که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین(ع) و خشم زیارتش را در دل او می‏‌اندازد».  منبع: کتاب وسائل الشیعه، ج 10، ص 388، بحارالانوار، ج 98، ص76