«آنتونی بلینکن» وزیر خارجه ایالات متحده با انتشار بیانیه‌ای و ادعای اینکه «دلایل روشنی وجود دارد که نشان می‌دهد «ادموندو گونزالس» پیروز انتخابات شده است، اعلام کرد با رهبر مخالفان تماس گرفته و پیروزی او در انتخابات را تبریک گفته است.
در این شرایط که رهبر مخالفان، مردم را به اردوکشی خیابانی فراخوانده، زیر سایه مداخلات خارجی، آینده سرزمین سیمون بولیوار در خطر جدی قرار گرفته است. 
به همین بهانه در گفت‌وگو با مسعود ادریسی، سفیر پیشین ایران در کوبا و تحلیلگر مسائل آمریکای لاتین چالش‌های پیش روی کاراکاس را به بحث گذاشته‌ایم. 

ارزیابی شما از تحولات و حواشی انتخابات ونزوئلا چیست؟
 در این دوره، فضای انتخاباتی به‌شدت میان حامیان ادامه راه هوگو چاوز که عموماً از طبقات تهیدست جامعه‌ بوده و مخالفان غرب‌گرای حکومت که از طبقه متمول و متوسط شهری هستند، به‌صورت دوقطبی درآمده بود. هرچند این تنش‌ها با مشارکت مستقیم آمریکا و رژیم صهیونیستی در راستای ایجاد هرج و مرج در ونزوئلا بود، اما بالاخره روز گذشته پس از حواشی بسیاری که به دلیل اعتراضات گسترده رقیب مادورو (ادموندو گونزالس) و درخواست برای شمارش دوباره برخی از صندوق‌های رأی ایجاد شد، الویس آموروسو، رئیس شورای ملی انتخابات ونزوئلا پیروز انتخابات را اعلام کرد تا بر همه اعتراضات خط بطلان بکشد.

علت دخالت بی‌محابای آمریکا در ونزوئلا چیست؟ 
حقیقت آن است راهی که نیکلاس مادورو از ۱۴ آوریل ۲۰۱۳ تا امروز ادامه داده، همان مسیری است که چاوز در طول دوران ریاست جمهوری خود در پیش گرفته بود، ضمن اینکه باید به این نکته اشاره کرد منطقه آمریکای جنوبی یکی از پایگاه‌های نفوذ رژیم صهیونیستی در جهان محسوب می‌شود و تل‌آویو همواره سعی دارد با نفوذ مالی، تبلیغاتی، سیاسی و رسانه‌ای، افرادی از همپیمانان خود را به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب کند؛ همان کاری که ۲۲ اکتبر 2023 در آرژانتین انجام داد و شخصیتی راست‌گرا مانند خاویر میلی را به‌عنوان پنجاه‌وپنجمین رئیس‌جمهور آرژانتین بر سر کار آورد. امروز بخشی از تلاش آمریکا و جریان صهیونیسم در تقابل با کاراکاس، به‌خاطر حمایت‌های مادورو از آرمان مردم غزه در فلسطین است. هرچند در دوره‌های گذشته به‌خصوص در سال 2018 واشنگتن با رئیس‌جمهور خواندن خوان گوایدو، تنش و آشوب‌های گسترده‌ای را در خیابان‌های کاراکاس به راه انداخت، اما آن‌ها امروز به‌خوبی می‌دانند دیگر در حیاط خلوت خود (آمریکای جنوبی) جایی برای عرض اندام ندارند. 

چرا با تمام فشارهای خارجی، فردی همفکر چاوز به‌عنوان رئیس جمهور انتخاب شد؟
ابتدا باید به این مسئله اشاره کرد اقتصاد ونزوئلا که از سال 2012 سقوط آزاد خود را آغاز کرده بود در سال 2019 و به دنبال اوج‌گیری فشارهای خارجی و کودتای غرب‌گرایان داخلی به مرز فروپاشی کامل رسید، به‌طوری‌که تورم از ۴۰درصد در سال ۲۰۱۳ به ۲۵۴درصد در سال ۲۰۱۶ رسید. این پایان دومینو تورم نبود و رقم تورم ۱۳۰هزار درصدی که حتی در داستان‌های افسانه‌ای اقتصاد نیز انتزاعی محسوب می‌شد، سال ۲۰۱۸  تحقق پیدا کرد. ۳۲میلیون نفر قدرت تهیه غذا را از دست دادند و حتی در بیمارستان‌ها نیز امکانات دارویی پیدا نمی‌شد، اما نیکلاس مادورو با یک جراحی اقتصادی توانست لغو ممنوعیت نگهداری دلار، تأکید بر جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی از طریق اعطای بیشتر فعالیت‌ها به بخش خصوصی و تضمین بهره‌وری، موجی از بازگشت سرمایه‌گذاران خارجی و ترغیب به حضور و سرمایه‌گذاری در بازار‌های داخلی را ایجاد کند و براساس اعلام بانک مرکزی ونزوئلا در سال 2021 پس از چند سال از ابرتورم خارج شود و امروز تورم در این کشور تک‌رقمی شده است.

خبرنگار: سیدحسین حسینی