بعضی مخاطبان این مجری را با صدای متفاوتش می‌شناسند، فروتن معتقد است: دوبله در ایران دوره طلایی داشت که از آن دوره فاصله گرفته‌ایم. او درباره دوران طلایی دوبله می‌گوید: زمانی سینما وابسته به دوبله بود، یعنی این دوبلورها بودند که موفقیت فیلم را تضمین می‌کردند. بعضی از دوبلورها آن قدر خوب بودند که موجب معرفی بازیگرها به مردم ایران می‌شدند. گاهی دوبلورها کمبود بازی بازیگر را با صدای خود جبران می‌کردند. اوج هنر دوبلورها در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ بود. نسل جدید می‌توانند فیلم زبان اصلی یا با زیرنویس ببینند که همین کافیست. شاید دیگر دوبله کاربرد زیادی در سینمای جهان به خصوص ایران نداشته باشد. در حال حاضر بازار فیلم‌هایی که باید دوبله شود بسیار کم است، فکر نمی‌کنم دوباره به دوران طلایی دوبله ایران برگردیم.
وی افزود: نبود بازار برای دوبلورها سبب شده نسل طلایی دوبله کارشان تمام شود و جانشین هم نداشته باشد چون بازاری نیست. نسل جدید ترجیح می دهد سینما را با زبان اصلی ببیند و نیازی به دوبله و دوبلور ندارد و حس فیلم را از بازیگر اصلی، نه به واسطه دوبلور می‌گیرد. بازیگر سریال آقازاده با تأکید بر اینکه صدای دوبلورهایی که در خارج از کشور کار می‌کنند، صدای تربیت شده‌ای نیست، اظهار کرد: قدیم یک بازیگر و دوبلور مدت‌ها وقت صرف می‌کردند تا حس کاراکتر را بفهمند. اما الان این مورد به خصوص در غرب رعایت نمی‌شود و فقط سعی می‌کنند سریال‌های طولانی را سریع دوبله کنند و به پخش برسانند، اما دوبلورهای ایران در قدیم به نوعی بازیگر هم بودند. حس و حال بازی را ابتدا درک و سپس منتقل می‌کردند. دوبلورهای فعلی صدای خوبی دارند اما صدای آن‌ها تربیت شده نیست و حس و حالی ندارد. 

​​​​​​​خبرنگار: لیلا نوعی