«گیلانه» را شاید بتوان فیلم ممتازی در روایت رنجهای مادر یک جانباز دانست. نقشآفرینی کمنقص فاطمه معتمدآریا در فیلم «گیلانه» تصویری از تحمل رنجها و از خود گذشتگی مادری را نشان میداد که پرستار پسر مجروح از جنگ بازگشتهاش بود. رخشان بنیاعتماد، کارگردان این اثر نیز مانند نرگس آبیار، ماجرایی واقعی را دستخوش ساخت فیلمش کرد، قصه مادرانی که وامدار رنجهای جنگ شدند. اگرچه تصویر مادرانگی در سینما مختص به زنانی نیست که حتماً فرزندی را به دنیا آوردهاند، گاهی زنی بدون داشتن فرزند، رنج و عشق مادری را تجربه میکند مانند همسران یا دختران جانبازان که برای مراقبت از شوهران یا پدرانشان فراتر از پرستاری برایشان مادری کردهاند اما سینمای ایران نسبت به انعکاس چهره آنها کمکاری کرده است.