از عصر شنبه و پس از سخنرانی سید حسن نصرالله، تغییرات در اوضاع لبنان محسوس و قابل مشاهده بود. تبادل آتش در جنوب و به‌ویژه منطقه خیام و مزارع شبعا بالا گرفته است. دشمن، ارتفاعات را هدف حملات توپخانه‌ای و موشکی قرار می‌دهد. در طرف مقابل، حزب‌الله هم چندین سایت نظامی، راداری و پیاده نظام دشمن در حوالی شهرک متولا، مزارع اشغالی شبعا و مسکاف عام را زد.
حجم آتش سنگین در مقایسه با چند روز گذشته که ما در جنوب لبنان هستیم سابقه نداشت. حتی رژیم صهیونیستی به خود جسارت داد و چهار نقطه درون شهر خیام را هدف قرار داد. یکی از این محل‌ها، مکانی بالاتر از محل استقرار ما بود. در این خانه مسکونی کسی نبود و خدا را شکر تلفات نداشت.
صبح روز یکشنبه 12 نوامبر (21 آبان) که این روایت را به رشته تحریر درمی‌آورم، از شب تا صبح آتش‌باری گسترده متقابل برقرار بود و زد و خورد شدیدی میان مقاومت و دشمن صهیونیستی ادامه دارد. سید حسن نصرالله در سخنرانی خود اسرائیلی‌ها را تحقیر کرد. بیان این نکته که «زمان» بیشتر به دشمن فشار می‌آورد یک راهبرد مهم است که آن را در صحنه نبرد به عینه می‌بینیم. رژیم صهیونیستی ببر کاغذی است؛ طبل توخالی است. آن‌ها در پیشبرد اهداف خود در غزه گیج و ناتوان نشان داده‌اند. در مورد لبنان هم هر وقت زده دو برابر خورده است. این آتش‌باری بی‌هدف هم از سر ناچاری است تا بگوید هنوز سرپاست. ولی همه می‌دانند اگر غرب، صهیونیست‌ها را رها کند آن‌ها یک ماه هم دوام نمی‌آورند و خانه عنکبوت فرومی‌پاشد.
اکنون نیز همه چیز روشن است. 
اگر صهیونیست‌ها به حماقت خود در بمباران مناطق شهری لبنان ادامه دهند بی‌شک ضرب شست مقاومت را خواهند چشید. حزب‌الله تاکنون به زدن مقرهای نظامی دشمن اکتفا و آن را هدف‌گذاری کرده، با این حال اگر شرایط ایجاب کند امکان تغییر راهبرد وجود دارد. آنگاه این صهیونیست‌ها هستند که برای در امان ماندن از موشک و پهپادهای مقاومت باید به عمق بیشتری از خاک فلسطین اشغالی بگریزند.