آیت‌الله مصباح یزدی(ره): از سرزنش دیگران محزون نشو!

امام باقر(ع) به جابر فرمودند: اگر کسی درباره تو بدگویی کرد بی‌تابی نکن! بنشین فکر کن که آیا این حرف‌ها واقعیت دارد یا دروغ است. اگر دیدی واقعیت دارد نباید ناراحت شوی. اگر ناراحت شوی درواقع از مطلب حقی ناراحت شده‌ای و این ناراحتی، تو را از نظر خدا می‌اندازد. انسانی که از حق ناراحت می‌شود، پیش خدا ارزشی ندارد. اما اگر آنچه درباره تو گفتند واقعیت ندارد، بدان که در مقابل آن مذمت، ثوابی رایگان در نامه عمل تو می‌نویسند. پس باز هم جای ناراحتی ندارد. به نظر می‌رسد درباره ستایش، انسان انتظار ندارد همه از او تعریف کنند و این را حقی برای خودش نمی‌داند. اما درباره مذمت، انسان توقع ندارد کسی از او بد بگوید، انسان برای خود حق قائل است که دیگران از او بدگویی نکنند و به محض شنیدن مذمت به طور طبیعی ناراحت می‌شود. لذا توهین، استهزا، عیب‌جویی، غیبت و تهمت حرام است. این ناراحتی به خاطر این است که انسان می‌بیند حقی از خودش تضییع شده است؛ همان‌طور که درباره سایر حقوق، وقتی از انسان حقی را غصب کنند به طور طبیعی انسان ناراحت می‌شود، وقتی از او بدگویی کنند هم ناراحت می‌شود، به‌خصوص اگر در حضور دیگران باشد. بنابراین حواست را جمع کن، مبادا غضب کنی و برآشفته شوی! بنابراین حضرت راه کنترل غضب در چنین موقعیتی را برای ‌جابر توضیح داده‌اند. می‌فرمایند: «وقتی کسی تو را مذمت کرد فکر کن! ببین آیا آنچه می‌گوید واقعیت دارد و تو آن‌گونه هستی؟».