اگر یک زبان الکترونیکی (حس چشایی) داشته باشید که به شما بگوید «این غذا خراب شده، بهش دست نزن!» شاید دیگر مسمومیت‌های غذایی نداشته باشیم. دانشمندان دانشگاه ایالتی پن با استفاده از حسگرهای گرافن و هوش مصنوعی، زبانی ساخته‌اند که می‌تواند فساد و آلودگی مواد غذایی را در عرض چند دقیقه تشخیص دهد. این زبان، سیگنال‌های الکتریکی را به شبکه عصبی مصنوعی می‌فرستد که داده‌ها را تجزیه و تحلیل و به سرعت کیفیت، اصالت و تازگی موادغذایی را ارزیابی می‌کند. با توانایی یادگیری و بهبود توسط هوش مصنوعی، دقت این زبان به بیش از ۹۵درصد می‌رسد. این فناوری حساس به مواد شیمیایی مضر در غذا و آب است و می‌تواند ترکیبات خطرناک را در مقادیر کم شناسایی کند، در حوزه‌های پزشکی هم کاربرد دارد و گامی مهم در ساده‌تر و قابل اطمینان‌تر کردن آزمایش‌های شیمیایی پیچیده است.