بدبینی، فال بد و نفوس بد زدن در اسلام نهی شده و هیچ وقت نباید به آن توجه کنیم و ذکر «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ» را باید در حین ناامیدی تکرار کنیم؛ پیامبر(ص) فرمودند: باید از نفوس بد زدن، بدبینی و فکر بد اجتناب کنیم و نباید نسبت به مصائب بدبین باشیم. در روایت‌های بسیاری آمده که بلا در فضا معلق است و گرفتار شدن به این بلایا به تلقین و گفته انسان بستگی دارد، در روان‌شناسی هم مطرح است که با روحیه دادن بیماری‌ها خوب می‌شود، هیچ وقت نباید بدبین باشیم و به خود ظن بد راه بدهیم؛ چراکه تلقین مثبت یا منفی در وقوع رفتارها مؤثر است.
خوش‌بینی به خدا یکی از شرایط استجابت دعاست ضمن اینکه ریشه ناامیدی‌ها؛ کفر، نفاق و شرک است و بدبینی به خدا سرچشمه همه فسادهاست، خدا خالق هستی است، اگر ما به خدا خوشبین بودیم همه جا برای ما بهشت می‌شود و اگر به کارهای خدا بدبین شدیم، همه جا برای ما جهنم می‌شود.
بدبینی یا خوش‌بینی ما نسبت به خدا تأثیری در خدا ندارد، اگر همه اطاعت بکنند یا نکنند، تأثیری در خدا ندارد و در قرآن داریم کسانی که به خدا بدبین هستند، خدا آن‌ها را لعنت کرده و عذاب می‌کند.