مقدم
​​​​​​​ آیت‌الله سیدمعصوم بن رضی حسینی قهستانی یکی از علما، فقها و مراجع تقلید بنام قرن چهاردهم هجری قمری بود که علاوه بر سال‌ها تحقیق و پژوهش در حوزه‌های مختلف دینی و نوشتن آثار متعدد، خدمات ارزشمندی در ترویج دین مبین اسلام و تشیع داشته است.
وی در سال 1315 هجری قمری در خانواده‌ای آکنده از زهد و پارسایی در منطقه قاینات خراسان جنوبی چشم به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی خود را در محضر استادان مدرسه علمیه قاین -که در آن زمان از حوزه‌های معتبر خطه خراسان بود- گذراند و پس از آن در حوزه‌های علمیه مشهد، تهران و نجف اشرف به فراگیری علوم دینی پرداخت.
آیت‌الله سیدمعصوم حسینی قهستانی سرانجام از مراجع عظام تقلید همچون آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله آقا ضیاءالدین عراقی اجازه مرجعیت گرفت و پس از آن نیز در مدرسه جعفریه قاین به تدریس علوم دینی مشغول شد.
زندگی ساده و به‌ دور از زرق و برق دنیایی، مردم‌داری و گره‌گشایی از مشکلات تنگدستان از ویژگی‌های این عالم بزرگوار ذکر شده است. ایشان با کوشش و تلاش  و با عرق جبین، ساده و بی‌تکلف زندگی می‌کرد. وی هم در مسجد و هم در منازل منبر می‌رفت ولی هرگز پولی از این بابت نگرفت. آیت‌الله حسینی قهستانی در حراست از بیت‌المال، بسیار دقیق بود و به ‌جز مدرسه و مسجد، اوقاتش به تحقیق و تحریر کتاب می‌گذشت. گفته شده حتی در شب قدر، پس از مراسم احیا تا سحر به نوشتن مشغول بوده است.
از ایشان که کتابخانه قابل توجهی نیز داشته است، 25 جلد نسخه خطی به یادگار مانده که «تقریرات درس اصول»، «تقریرات الفقه»، «المائده السماویه فی شرح الرساله السجادیه»، «غوالی اللئالی»، «هزار و پانصد کلمه»، «مستطرف الایام»، «مقام زن در اسلام» و «تحفه الاعیان فی حزمه اصناف الحیوان» که به زبان‌های عربی و فارسی نگارش یافته، از آن جمله است.
آیت‌الله قهستانی در یازدهم آبان سال 1353 شمسی وفات یافت و در گلزار فرخ‌آباد قاین به خاک سپرده شد.