کارلوس کی روش گفت تیم ایران شخصیت پیدا کرده است. به نظر شما آیا این تیم بازی سنتی خود را نیز دوباره پیدا کرده است؟
 بیایید بگوییم که حمله و دفاع نکردن در DNA ایران است. در مقابل انگلیس، مربی ممکن است تفسیر و کلید تاکتیکی را اشتباه گرفته باشد که منجر به پیروزی بزرگ انگلیس شد. ایران قطعاً بازیکنان بزرگی دارد که توانایی رویارویی با تیم‌های ملی مشابه را دارند.

 تیم ایران با این تغییرات چه دستاوردی داشت؟
اول از همه، برنامه بازی تغییر کرده است. در مقابل انگلیس ایران از نظر تاکتیکی بسته بازی کرد. در مقابل ولز به جای پنج مدافع، دفاع چهار نفره را در خط دفاعی ایران دیدیم. همچنین چهار بازیکن تغییر کردند و تیم تهاجمی‌تر شد. در اینجا بیشتر به سردار آزمون اشاره می‌کنم. به همین دلیل می گویم ایران ظرفیت و به نظر من جای پیشرفت زیادی دارد. بازیکنانی روی نیمکت هستند که می‌توانند جهش بیشتری از نظر کیفی به بازی بدهند.

 در کناره‌ها، ایران می‌تواند در دیدار بعدی با آمریکا که تعیین کننده خواهد بود، بهتر عمل کند؟
 مطمئناً. روی نیمکت وحید امیری، بازیکنی همه فن حریف است که می‌توان از او در همه پست‌ها استفاده کرد. او برای تیم بسیار ارزشمند است. من اشاره می‌کنم به این نکته که ایران بر اساس نوع بازی، باید تهاجمی بازی کند؛ چرا که بازی تدافعی آسیب زننده است. به نظر من باید ریسک کرد و به دنبال پیروزی بود.

 شما به نام سردار آزمون اشاره کردید؛ مهاجم بسیار خطرناکی که می‌تواند تفاوت را ایجاد کند، اما بازی اول درترکیب نبود. او چه چیزی برای تیم آورد؟
 با حضور سردار در زمین، حریف نمی‌تواند حتی برای یک لحظه آرام بگیرد. به محض از دست دادن توپ در دفاع، سردار آنجاست تا از آن استفاده کند. او می‌تواند از ناکجاآباد، از یک موقعیت ظاهراً نه چندان خطرناک گلزنی کند. او به فضاها حمله می‌کند. در مقابل ولز دیدیم او چقدر خوب و مفید است.