استفاده از نماد شیر به ناخودآگاه من برمی‌گردد
کتاب «شیر نشو» اثری نمادپردازانه است و نویسنده از نمادهای فرهنگی تمدن ایران به‌خوبی بهره برده است. نویسنده «شیر نشو» برای شخصیت‌های این رمان از اسامی اسطوره‌های ایرانی استفاده کرده است. نماد شیر نیز در فرهنگ ما دارای پیشینه است. همان‌طور که از عنوان و طرح جلد کتاب هم پیداست نویسنده به شیر نگاه ویژه‌ای داشته است. قیصری در پاسخ به این پرسش که در نماد شیر به اسطوره‌های ایرانی توجه داشته یا روایت فضه و شیر در کربلا، می‌گوید: استفاده نمادین از شیر در داستانم به ناخودآگاه من برمی‌گردد. پدربزرگ من یک تعزیه‌خوان بود. او در تعزیه‌ها همیشه شیر می‌شد. اگرچه من پدربزرگم را ندیده‌ام اما با شنیدن نقل‌قول‌هایی که از ایشان می‌شود، متوجه شدم همیشه در تعزیه‌ای که در اصفهان برگزار می‌شده، نقش شیر داشته است. پس آن صدایی که در داستان وجود دارد در حقیقت از اعماق تاریخ در من نجوا می‌کرده است. از طرفی شیر برای ایرانی‌ها همیشه جذاب است و نشان از عظمت دارد. نماد کشور ما گربه است و شیر هم از خانواده گربه‌سانان است. همه این‌ها دست به دست هم داد تا من در این کتاب به شیر چنین نگاهی داشته باشم. به نظرم شیر و عقاب برای ایرانی‌ها معنای دیگری دارد، انگار همه‌مان دوست داشته‌ایم شیر یا عقاب باشیم. این استفاده داستانی از شیر روحیه دلاورانه‌ای به مخاطب تزریق می‌کند.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
