​​​​​​​ادغام بیمه‌ها برای نخستین بار در سال1354 مطرح شد؛ در آن مقطع، وزارت بهداری فقط سیاست‌گذار و ناظر بود و هنوز درگیر آموزش پزشکی و ارائه خدمات نشده بود. اما در سال1360 خطای تجمیع منابع اتفاق افتاد در حالی که وزارت بهداری به وزارت بهداشت تغییر یافته و وارد حوزه اجرا شده بود و آموزش پزشکی را برعهده داشت. در این شرایط کیفیت ارائه خدمات درمانی به‌شدت کاهش یافت و موجب نارضایتی بیمه‌شدگان تأمین‌اجتماعی از خدمات درمانی شد. به همین دلیل سال1369 با تصویب «قانون الزام» بار دیگر یکپارچگی و انسجام بخش‌های بیمه‌ای، درمانی و سرمایه‌گذاری سازمان تأمین‌اجتماعی احیا شد و حوزه درمان سازمان به اصل خود بازگشت.