بسم الله الرحمن الرحیم
ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دل‌های خویش برای شیطان راهی نگشایند.  آنان را به راست‌گویی در گفتار و ادای‌امانت و سکوت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کار‌های بیهوده و بی‌فایده فراخوان و به صله رحم و رفت‌وآمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چرا که این کار موجب تقرب به خدا و من و دیگر اولیای او است. دوستان ما نباید فرصت‌های گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند. من با خود عهد کرده‌ام هر کس مرتکب این‌گونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز این‌گونه افراد از زیانکاران خواهند بود.
به دوستان ما توجه ده خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده و بدکاران آنان را جز آن‌هایی که بدو شرک ورزند و یا یکی از دوستان ما را برنجانند و یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند، همه را مورد عفو قرار خواهد داد اما از آن سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار نخواهد داد، جز اینکه از نیت خود بازگردند و اگر از این‌اندیشه و عمل زشت خویش بازگردند، مورد آمرزش خواهند بود اما اگر همچنان باقی باشند، خداوند روح‌ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل‌بیت(ع) نیز بی‌بهره خواهند بود و من از این لغزش‌ها به خدا پناه می‌برم.