در کتاب «فرهنگ علوم سیاسی» در تعریف واژه «لمپن» آمده است: گروه یا اقشار وازده جامعه كه معمولاً ‌در حاشیه شهرهای بزرگ جوامع صنعتی زندگی می‌کنند و ارتباط و اتصالشان را با طبقات فعال و مولد جامعه بریده‌اند. این گروه كه از جریان زندگی عادی 
به دورند، بدون شغل و حرفه‌ای مفید در شرایط بسیار نامطلوب و سخت به سر می‌برند. اینان برای امرار معاش و گذران زندگی غالباً به كارهای ناشایست و ضدانسانی تن می‌دهند. دزدان، چاقوكشان حرفه‌ای، اوباش، ولگردان، روسپیان و جنایتكاران باجگیر خرده‌پا و نظایر آن را به اصطلاح در زمره این افراد به حساب می‌آورند.
با چنین تعریفی از لمپن‌ها، می‌توان گفت آثار دهه اخیر سینمای ایران و به تبع آن سریال‌های شبکه نمایش خانگی به سمت قصه‌های این قشر رفته است. محمد کارت از فیلمسازان جوان که مستندهایی درباره این قشر ساخته، علاوه بر فیلم اولش «شنای پروانه» در سریال «یاغی» هم به قصه این آدم‌ها پرداخته است.