از ایمان به انجیل تا اعتقاد به منجی
نگاهی کوتاه به باورداشت‌های مسیحیت
مسیحیت از بزرگ‌ترین ادیان دنیاست و همچون اسلام و یهودیت، از ادیان ابراهیمی به شمار می‌رود. مسیحیت با ظهور حضرت عیسی(ع) آغاز شد، این نبی الهی(ع) در میان بنی‌اسرائیل، به عنوان منجی موعود آن‌ها ظهور کرد اما در نهایت همان یهودیانی که سال‌ها چشم انتظار این منجی بودند، او را محکوم به اعدام و مرگ کردند!
براساس آنچه در انجیل آمده حضرت عیسی(ع) به صلیب کشیده شد و سپس او را دفن کردند اما پس از سه روز از خاک بیرون آمد و 40 روز میان شاگردان بود و بعد به آسمان‌ها رفت تا زمانی که به عنوان پادشاه به زمین بازگردد.
البته خدای متعال در آیه 157 سوره مبارکه نساء این عقیده را به صراحت رد کرده و می‌فرماید: «... وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ؛... او را نه کشتند و نه به دار کشیدند بلکه امر بر آن‌ها مشتبه شد...».
براساس اعتقاد مسلمانان، حضرت عیسی(ع) با ظهور امام زمان(عج) به زمین بازمی‌گردد و حضرت حجت(عج) را در اهداف جهانیشان یاری می‌کند.
حضرت عیسی(ع) در آغاز دعوت خود، یارانی را برگزیدند که پیام ایشان را به همه دنیا برسانند. معمولاً به این‌ها شاگردان حضرت عیسی(ع) می‌گویند، البته از میان شاگردان 12 نفر را انتخاب کرده بود که مسیحیان در انجیل لوقا به آن‌ها رسولان می‌گویند و قرآن آن‌ها را حواریون می‌خواند؛ البته در اناجیل چهارگانه (لوقا، یوحنّا، متّی، مَرقُس) اسم‌های مختلفی برای این رسولان یا حواریون به کار برده شده است.
مسیحیان انجیل را کتاب مقدس خود می‌دانند. البته کتاب مقدس دو بخش دارد: عهد قدیم و عهد جدید؛ عهد قدیم، تورات و ملحقات تورات است و عهد جدید همان انجیل شامل 27 کتاب و رساله است. انجیل کلام الله نیست و مسیحیان نیز خود چنین ادعایی ندارند. بخشی از آن‌ها مربوط به حواریون و فعالیت‌های آن‌هاست و بخشی هم مربوط به سخنان حضرت عیسی(ع) می‌شود. مسیحیان کتب عهد جدید را متعلق به حضرت عیسی(ع) نمی‌دانند بلکه معتقدند پس از به صلیب کشیده و کشته شدن ایشان، حواریون (12 نفر) مطالبی را نوشتند که انجیل همان است.
باید توجه داشت اعتقاد یهودیان به تورات و اعتقاد مسیحیان به انجیل مثل اعتقاد ما به قرآن است، یعنی کتاب خدا، کتاب مقدس، وحی. چون مسیحیان بر این اعتقاد هستند که کتاب مقدس بر اساس الهامات روح‌القدس نازل شده است. اما قرآن به طور واضح نزول انجیل بر حضرت عیسی(ع) را تصریح کرده یعنی بر ایشان وحی می‌شده و این اناجیل کنونی شباهتی به انجیل الهی ندارد بلکه زندگی‌نامه حضرت عیسی(ع) و حواریون و نامه‌های آن‌ها و امثال آن است.
آن‌ها سه رکن اعتقادی دارند؛ نخست آنکه بیشتر مسیحیت در خداپرستی به مفهوم تثلیث یعنی سه‌خدایی اعتقاد دارند، هرچند معترف به توحید هم هستند و می‌گویند سه حقیقت پدر، پسر و روح‌القدس، یک حقیقت هستند!
اما قرآن کریم مسیحیان را به دلیل اعتقاد به تثلیث در سوره مبارکه مائده، آیه 73، کافر دانسته است و آن‌ها را از این اعتقاد در سوره مبارکه نساء نهی می‌کند. اما آن‌ها خود را با این اعتقاد مشرک نمی‌دانند!
دومین محور و رکن اعتقادی مسیحیت آن است که می‌گویند حضرت عیسی(ع) کشته شده و خداوند از روی رحمت و مهربانی بر بندگان، فرزندش عیسی(ع) را به کفاره بندگان قربانی کرده است.
سومین رکن اعتقادی آن‌ها این است که مسیح(ع) پس از به صلیب کشیده شدن به آسمان‌ها رفته و در آخرالزمان به زمین بازمی‌گردد و بین مردم داوری می‌کند.
چشم به راهی برای بازگشت مسیح(ع)
مسیحیان کریسمس را جشن میلاد خداوند و نجات‌بخش خود می‌دانند و سال جدید مسیحی را با انتظار و امید و دعا برای بازگشت مسیح(ع) آغاز می‌کنند. در انجیل لوقا به آن‌ها توصیه شده: کمربندهای خود را ببندید، چراغ‌های خود را افروخته دارید، مثل کسی باشید که انتظار آقای خود را می‌کشد که چه وقت از عروسی بازگردد و هر گاه بیاید و در بکوبد، در را برای او باز کند... مسیحیان چشم انتظار رجعت حضرت عیسی(ع) هستند.
معنای منجی در مسیحیت
مفهوم نجات و منجی در آیین مسیحیت جای بحث دارد. اندیشه منجی موعود در مسیحیت دو مفهوم دارد، نخست موعودی از بنی‌اسرائیل که ظهور کرد و رفت و دوم موعود مسیح(ع) که خواهد آمد تا ملکوت خدا را برپا دارد. در مفهوم نخست، موعود مسیحیان مصداق ماشیح قوم یهود است که به جای بازگرداندن سروری قوم یهود با مرگ خود بار گناه نخستین را از پیروان خود برداشت!
در حالی که در مفهوم دوم، موعود مسیح در آینده تاریخ بشر می‌آید؛ در این مفهوم موعود همان عیسی(ع) است که بازمی گردد تا پایان تاریخ را رقم بزند. مطابق آنچه در کتاب مقدس مسیحیان آمده عیسی(ع) بازخواهدگشت تا در بین امت‌ها داوری کند و مردم دنیا به او ایمان بیاورند و دنیا را از ظلم و ستم رها و ملکوت الهی را برپا می‌کند. بر اساس این باور، حضرت عیسی(ع) به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی، در جلال و هیبت پدر (یعنی خداوند) همراه با فرشتگان و با پیروزی و فتح خواهد آمد و با این بازگشت انتظار دیرین یهود برآورده می‌شود.
همان‌طور که منجی در دو مفهوم در باور مسیحیان شکل گرفته است، موضوع نجات بشر هم در دو مرحله تحقق می‌یابد؛ نخست ظهور عیسی(ع) که به صلیب کشیده شد و خود را قربانی گناه و پستی فراگیرنده نسل بشر کرد تا آن‌ها را نجات دهد. منجی اول، آمد و به آسمان‌ها رفته است اما در مرحله دوم نجات ناظر به مرحله دوم منجی است، موعودی است که خواهد آمد بنابراین این مرحله با رجعت عیسی(ع) در پایان تاریخ رخ خواهد داد.
درباره این مرحله دو برداشت در مسیحیت وجود دارد؛ برداشت اصلی و اساسی این است که رجعت عیسی(ع) پایان عمر دنیا و همزمان با قیامت است و او می‌آید تا بین امت‌ها داوری و قضاوت کرده و به عنوان فرزند خدا حکومت الهی را آشکار کند. اما مطابق اعتقاد برخی دیگر از مسیحیان، بازگشت حضرت عیسی(ع) در آغاز هزاره پایانی عمر دنیاست؛ این‌ها هزاره‌گرا هستند و معتقدند پس از بازگشت عیسی(ع)، هزاره پایانی تاریخ دنیا آغاز می‌شود و عیسی(ع) در این دوران هزار ساله عدالت را در زمین ایجاد خواهد کرد.
برگرفته از یادداشت حجت‌الاسلام جواد نصرالله‌پور، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم در خبرگزاری شبستان
براساس آنچه در انجیل آمده حضرت عیسی(ع) به صلیب کشیده شد و سپس او را دفن کردند اما پس از سه روز از خاک بیرون آمد و 40 روز میان شاگردان بود و بعد به آسمان‌ها رفت تا زمانی که به عنوان پادشاه به زمین بازگردد.
البته خدای متعال در آیه 157 سوره مبارکه نساء این عقیده را به صراحت رد کرده و می‌فرماید: «... وَمَا صَلَبُوهُ وَلَكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ؛... او را نه کشتند و نه به دار کشیدند بلکه امر بر آن‌ها مشتبه شد...».
براساس اعتقاد مسلمانان، حضرت عیسی(ع) با ظهور امام زمان(عج) به زمین بازمی‌گردد و حضرت حجت(عج) را در اهداف جهانیشان یاری می‌کند.
حضرت عیسی(ع) در آغاز دعوت خود، یارانی را برگزیدند که پیام ایشان را به همه دنیا برسانند. معمولاً به این‌ها شاگردان حضرت عیسی(ع) می‌گویند، البته از میان شاگردان 12 نفر را انتخاب کرده بود که مسیحیان در انجیل لوقا به آن‌ها رسولان می‌گویند و قرآن آن‌ها را حواریون می‌خواند؛ البته در اناجیل چهارگانه (لوقا، یوحنّا، متّی، مَرقُس) اسم‌های مختلفی برای این رسولان یا حواریون به کار برده شده است.
مسیحیان انجیل را کتاب مقدس خود می‌دانند. البته کتاب مقدس دو بخش دارد: عهد قدیم و عهد جدید؛ عهد قدیم، تورات و ملحقات تورات است و عهد جدید همان انجیل شامل 27 کتاب و رساله است. انجیل کلام الله نیست و مسیحیان نیز خود چنین ادعایی ندارند. بخشی از آن‌ها مربوط به حواریون و فعالیت‌های آن‌هاست و بخشی هم مربوط به سخنان حضرت عیسی(ع) می‌شود. مسیحیان کتب عهد جدید را متعلق به حضرت عیسی(ع) نمی‌دانند بلکه معتقدند پس از به صلیب کشیده و کشته شدن ایشان، حواریون (12 نفر) مطالبی را نوشتند که انجیل همان است.
باید توجه داشت اعتقاد یهودیان به تورات و اعتقاد مسیحیان به انجیل مثل اعتقاد ما به قرآن است، یعنی کتاب خدا، کتاب مقدس، وحی. چون مسیحیان بر این اعتقاد هستند که کتاب مقدس بر اساس الهامات روح‌القدس نازل شده است. اما قرآن به طور واضح نزول انجیل بر حضرت عیسی(ع) را تصریح کرده یعنی بر ایشان وحی می‌شده و این اناجیل کنونی شباهتی به انجیل الهی ندارد بلکه زندگی‌نامه حضرت عیسی(ع) و حواریون و نامه‌های آن‌ها و امثال آن است.
آن‌ها سه رکن اعتقادی دارند؛ نخست آنکه بیشتر مسیحیت در خداپرستی به مفهوم تثلیث یعنی سه‌خدایی اعتقاد دارند، هرچند معترف به توحید هم هستند و می‌گویند سه حقیقت پدر، پسر و روح‌القدس، یک حقیقت هستند!
اما قرآن کریم مسیحیان را به دلیل اعتقاد به تثلیث در سوره مبارکه مائده، آیه 73، کافر دانسته است و آن‌ها را از این اعتقاد در سوره مبارکه نساء نهی می‌کند. اما آن‌ها خود را با این اعتقاد مشرک نمی‌دانند!
دومین محور و رکن اعتقادی مسیحیت آن است که می‌گویند حضرت عیسی(ع) کشته شده و خداوند از روی رحمت و مهربانی بر بندگان، فرزندش عیسی(ع) را به کفاره بندگان قربانی کرده است.
سومین رکن اعتقادی آن‌ها این است که مسیح(ع) پس از به صلیب کشیده شدن به آسمان‌ها رفته و در آخرالزمان به زمین بازمی‌گردد و بین مردم داوری می‌کند.
چشم به راهی برای بازگشت مسیح(ع)
مسیحیان کریسمس را جشن میلاد خداوند و نجات‌بخش خود می‌دانند و سال جدید مسیحی را با انتظار و امید و دعا برای بازگشت مسیح(ع) آغاز می‌کنند. در انجیل لوقا به آن‌ها توصیه شده: کمربندهای خود را ببندید، چراغ‌های خود را افروخته دارید، مثل کسی باشید که انتظار آقای خود را می‌کشد که چه وقت از عروسی بازگردد و هر گاه بیاید و در بکوبد، در را برای او باز کند... مسیحیان چشم انتظار رجعت حضرت عیسی(ع) هستند.
معنای منجی در مسیحیت
مفهوم نجات و منجی در آیین مسیحیت جای بحث دارد. اندیشه منجی موعود در مسیحیت دو مفهوم دارد، نخست موعودی از بنی‌اسرائیل که ظهور کرد و رفت و دوم موعود مسیح(ع) که خواهد آمد تا ملکوت خدا را برپا دارد. در مفهوم نخست، موعود مسیحیان مصداق ماشیح قوم یهود است که به جای بازگرداندن سروری قوم یهود با مرگ خود بار گناه نخستین را از پیروان خود برداشت!
در حالی که در مفهوم دوم، موعود مسیح در آینده تاریخ بشر می‌آید؛ در این مفهوم موعود همان عیسی(ع) است که بازمی گردد تا پایان تاریخ را رقم بزند. مطابق آنچه در کتاب مقدس مسیحیان آمده عیسی(ع) بازخواهدگشت تا در بین امت‌ها داوری کند و مردم دنیا به او ایمان بیاورند و دنیا را از ظلم و ستم رها و ملکوت الهی را برپا می‌کند. بر اساس این باور، حضرت عیسی(ع) به صورت ناگهانی و بدون اطلاع قبلی، در جلال و هیبت پدر (یعنی خداوند) همراه با فرشتگان و با پیروزی و فتح خواهد آمد و با این بازگشت انتظار دیرین یهود برآورده می‌شود.
همان‌طور که منجی در دو مفهوم در باور مسیحیان شکل گرفته است، موضوع نجات بشر هم در دو مرحله تحقق می‌یابد؛ نخست ظهور عیسی(ع) که به صلیب کشیده شد و خود را قربانی گناه و پستی فراگیرنده نسل بشر کرد تا آن‌ها را نجات دهد. منجی اول، آمد و به آسمان‌ها رفته است اما در مرحله دوم نجات ناظر به مرحله دوم منجی است، موعودی است که خواهد آمد بنابراین این مرحله با رجعت عیسی(ع) در پایان تاریخ رخ خواهد داد.
درباره این مرحله دو برداشت در مسیحیت وجود دارد؛ برداشت اصلی و اساسی این است که رجعت عیسی(ع) پایان عمر دنیا و همزمان با قیامت است و او می‌آید تا بین امت‌ها داوری و قضاوت کرده و به عنوان فرزند خدا حکومت الهی را آشکار کند. اما مطابق اعتقاد برخی دیگر از مسیحیان، بازگشت حضرت عیسی(ع) در آغاز هزاره پایانی عمر دنیاست؛ این‌ها هزاره‌گرا هستند و معتقدند پس از بازگشت عیسی(ع)، هزاره پایانی تاریخ دنیا آغاز می‌شود و عیسی(ع) در این دوران هزار ساله عدالت را در زمین ایجاد خواهد کرد.
برگرفته از یادداشت حجت‌الاسلام جواد نصرالله‌پور، کارشناس مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم در خبرگزاری شبستان
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
آرزوی جاروکش صحن شاهچراغ
-
تربیت مدافع فرهنگی، ایثارگر و فداکار در مسجد محقق می‌شود
-
بهترین و بدترین
-
نگاهی کوتاه به باورداشت‌های مسیحیت
-
همدم یک زندگی پرهیاهو
-
چند سؤال از کلیسا درباره پروژه اصلاح اجتماعی حضرت عیسی (ع)
-
مسافر خاص پرواز زاهدان - مشهد
-
اصل کار ما در هیئت، احیای شعائر است نه خواندن شعر جدید
-
فلسفه آفرینش مگس!
