​​​​​​​توصیه‌های امام رضا(ع) به رعایت حقوق مؤمن بر مؤمن رهاورد و آثاری دارد که اگر حواسمان باشد و رعایتشان کنیم برکات آن را می‌بینیم، اما اگر غفلت کنیم به عواقب سوء مبتلا می‌شویم. بایسته‌های تصریح شده در این کلام منسوب به امام رضا(ع) اگر در روابط بین فردی میان هر دو نفر رعایت شود مثل الگوی جامعه مدنی پس از چند سال، آرامش و صمیمیت را بر جامعه حاکم می‌کند.
اگرچه کلام اهل بیت(ع) بعضاً دارای مفهوم است، عواقب انجام ندادن این بایسته‌ها نیاز به استدلال ندارد ما با دو نتیجه محسوس مواجه هستیم نخست آنکه برخی نعمت‌های الهی شامل جامعه و ما نمی‌شود، نعمت‌ها علت و معلولی است اگر اسباب و عوامل باشد نعمت اعطا می‌شود وگرنه اعطا نمی‌شود یا برخی نعمت‌ها در مقطعی زمانی اعطا می‌شود و به مرور زمان و به دلیل ناشایستگی‌ها سلب خواهد شد!
زیان دیگر بی‌توجهی به حقی که مؤمنان بر گردن ما دارند در بعد اجتماعی، ایجاد و رواج فرهنگ ناسالم است. متأسفانه این فرهنگ به خانواده‌ها سرایت می‌کند برای مثال وقتی در گفتار، آداب سخن گفتن و احترام را رعایت نکنیم در خانواده هم به‌تدریج چنین می‌شویم و به همسر، خواهر و برادر خود در کلام توهین می‌کنیم و کم‌کم این بدرفتاری‌ها موجب بی‌اعتمادی می‌شود... 
امروز این بی‌اعتمادی را حس می‌کنیم چون افراد 
می‌دانند اگر اعتماد کنند آسیب می‌بینند لذا به هم سوءظن داریم.
نقطه خطرناک‌تر دیگر آنکه در درون جامعه همیشه درصدد حل مشکلات خود به کمک دیگران هستیم، اما در رفع مشکل دیگران کمکی نمی‌کنیم! 
برای مثال امروز (فارغ از مسائل و نگرش‌های سیاسی) چون شرایط غزه را نداریم می‌گوییم به من چه؟ و نمی‌گوییم ما به عنوان انسان موظف به حل مشکلات دیگران هستیم این نگاه ابزاری به دیگران در مواجهه با مشکلات، روحیه بی‌تفاوتی را حاکم می‌کند، بنابراین می‌بینیم آلودگی‌های اخلاقی اجتماعی با سرعت بسیار بالا رو به افزایش است تا جایی که سال‌ها زمان برای بازگشت به شرایط چند سال قبل نیاز داریم!
این آلودگی اخلاقی هم از رواج فرهنگ «به من چه؟» ریشه می‌گیرد در حالی که آلودگی‌ها، خانواده، فرزند و عزیزان ما را هم درگیر می‌کند. 
اگر این بایسته‌ها را ولو به اندازه جامعه محدود آغاز نکنیم با این واقعیت تلخ کنونی مواجه می‌شویم و کار تا جایی پیش می‌رود که برای حل مشکلات خودمان حتی دیگری را از بین می‌بریم! مثل محروم کردن خواهر و برادر از ارث به نفع خود. اینکه می‌بینیم و می‌شنویم گروهی به دلیل منافع کلان اقتصادی خود، دیگر انسان‌ها را از بین می‌برند این فقط در آن‌ها نیست بلکه اگر جامعه بایسته‌های اخلاقی را کنار بگذارد می‌رسیم به نقطه‌ای که برای حیات و رشد و غنی شدن خودمان دیگران را از بین می‌بریم!