امام رضا(ع) در روایتی فرموده‌اند: «مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن، فقر و بیچارگی آخرت را بیابند». اگر قرار باشد رمضان، ما را به یاد مرگ و آخرت بیندازد این توصیف حضرت از روزه‌داری کافی‌ است. روزه‌داران با تحمل گرسنگی و تشنگی، همزمان در دو جبهه تلاش می‌کنند، یکی جبهه مبارزه با نفس و تلاش برای بالا رفتن در مسیر انسانیت و دیگری، آشنایی با درد نیازمندان و مجاهدت برای یاری رساندن به آن‌ها.  از نظر اجتماعی نیز روزه درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است انسان با انجام این دستور دینی، موقعیت گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس درمی یابد.انسان روزه دار علاوه بر همراهی و همدلی نسبت به نیازمندان، و شریک شدن با آن ها در تحمّل رنج گرسنگی و تشنگی، به اندیشه کمک به نیازمندان می افتد.