وقف، معامله با خداست
حجت‌الاسلام قرائتی
همه ما به نحوی با وقف سر و کار داریم. عده کمی وقف می‌کنند، جمع کثیری از موقوفات استفاده می‌کنند. بنده که اینجا نشستم 70درصدم وقف است... بخش زیادی از بدن بنده و شما آب است. من هم متولد کاشان هستم. کاشان هم قدیم لوله‌کشی نبود، آب‌انبار بود. آب‌انبارهای کاشان هم وقفی است. خلاصه اینکه یا خودمان وقف می‌کنیم یا از موقوفات استفاده می‌کنیم... البته یک عده جنایتکار هم وقف‌ها را می‌خورند! بعضی وقف می‌کنند. بعضی وقف می‌خورند و بعضی سر و کارشان با وقف است.
در رابطه با ویژگی‌های وقف بگوییم. وقف معامله با خداست. معامله با خدا چند امتیاز دارد نسبت به معامله با غیرخدا؛ اول: خدا جنس کم را هم می‌خرد، مردم جنس کم را نمی‌خرند. اگر خانم گفت برو 2کیلو انگور بخر، شما یک سیر خریدی ناراحت می‌شود. ولی خدا می‌گوید: یک سیر که هیچ، یک دانه انگور هم باشد قبول می‌کنم. دوم: خدا به قیمت بهشت می‌خرد. مردم فوقش کف می‌زنند. سوت می‌کشند. یک خیابان هم به اسمت می‌کنند. کارهای مردم یا کف است، یا سوت است، ولی خدا به بهشت می‌خرد. «إِنَّ اللهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَ لَهُمُ الْجَنَّه» ... سوم: خدا حتی جنس معیوب را هم می‌خرد. امام که نماز می‌خواند می‌گوید: نماز خواندم، اما اگر یک عیب هم دارد، عیبش را هم بردار. «إِلَهِي إِنْ كَانَ فِيهَا خَلَلٌ أَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِهَا أَوْ سُجُودِهَا...» اگر رکوع و سجودش خلل و نقصی دارد عیب‌هایش را هم بردار و سوا نکن.
ویژگی دیگر وقف این است که نشانه روح بلند انسانی است. وقف «من» را «ما» می‌کند. آدمی تا وقتی که برای خودش است، می‌گوید: من... خانه من، وقتی خانه‌اش را وقف کرد، می‌شود خانه ما. وقف یعنی توسعه انسانی. الآن در توسعه‌ای که در کشور گفته می‌شود، دائم می‌گویند: توسعه سیاسی، توسعه اقتصادی، توسعه صنعتی، یک نفر در تلویزیون نمی‌گوید: توسعه انسانی.
وقف سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) است. پیغمبر ما موقوفه داشته، حضرت امیر(ع) موقوفه داشته. در یکی از جنگ‌ها که مسلمانان پیروز شدند، زمینی را گرفتند، یک تکه زمین هم به حضرت علی(ع) دادند. امیرالمؤمنین(ع) شروع به حفاری کرد و یک چاه کند. یک مرتبه آب شروع به جوشیدن کرد. ایشان فرمود کاغذ بیاورید بنویسم این وقف است. برای حاجی‌ها و زائرها و مستضعفین... شما ان‌شاءالله اگر مدینه بروید، چسبیده به مدینه نزدیک مسجد شجره که حاجی‌ها لباسشان را عوض می‌کنند، آنجا تابلو «آبار علی» دیده می‌شود... چاه‌هایی که ایشان وقف کرده‌اند و هنوز هم به اسم علی بن ابی طالب(ع) است.
در رابطه با ویژگی‌های وقف بگوییم. وقف معامله با خداست. معامله با خدا چند امتیاز دارد نسبت به معامله با غیرخدا؛ اول: خدا جنس کم را هم می‌خرد، مردم جنس کم را نمی‌خرند. اگر خانم گفت برو 2کیلو انگور بخر، شما یک سیر خریدی ناراحت می‌شود. ولی خدا می‌گوید: یک سیر که هیچ، یک دانه انگور هم باشد قبول می‌کنم. دوم: خدا به قیمت بهشت می‌خرد. مردم فوقش کف می‌زنند. سوت می‌کشند. یک خیابان هم به اسمت می‌کنند. کارهای مردم یا کف است، یا سوت است، ولی خدا به بهشت می‌خرد. «إِنَّ اللهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَ لَهُمُ الْجَنَّه» ... سوم: خدا حتی جنس معیوب را هم می‌خرد. امام که نماز می‌خواند می‌گوید: نماز خواندم، اما اگر یک عیب هم دارد، عیبش را هم بردار. «إِلَهِي إِنْ كَانَ فِيهَا خَلَلٌ أَوْ نَقْصٌ مِنْ رُكُوعِهَا أَوْ سُجُودِهَا...» اگر رکوع و سجودش خلل و نقصی دارد عیب‌هایش را هم بردار و سوا نکن.
ویژگی دیگر وقف این است که نشانه روح بلند انسانی است. وقف «من» را «ما» می‌کند. آدمی تا وقتی که برای خودش است، می‌گوید: من... خانه من، وقتی خانه‌اش را وقف کرد، می‌شود خانه ما. وقف یعنی توسعه انسانی. الآن در توسعه‌ای که در کشور گفته می‌شود، دائم می‌گویند: توسعه سیاسی، توسعه اقتصادی، توسعه صنعتی، یک نفر در تلویزیون نمی‌گوید: توسعه انسانی.
وقف سیره پیامبر(ص) و ائمه(ع) است. پیغمبر ما موقوفه داشته، حضرت امیر(ع) موقوفه داشته. در یکی از جنگ‌ها که مسلمانان پیروز شدند، زمینی را گرفتند، یک تکه زمین هم به حضرت علی(ع) دادند. امیرالمؤمنین(ع) شروع به حفاری کرد و یک چاه کند. یک مرتبه آب شروع به جوشیدن کرد. ایشان فرمود کاغذ بیاورید بنویسم این وقف است. برای حاجی‌ها و زائرها و مستضعفین... شما ان‌شاءالله اگر مدینه بروید، چسبیده به مدینه نزدیک مسجد شجره که حاجی‌ها لباسشان را عوض می‌کنند، آنجا تابلو «آبار علی» دیده می‌شود... چاه‌هایی که ایشان وقف کرده‌اند و هنوز هم به اسم علی بن ابی طالب(ع) است.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
