​​​​​​​مجازات محاربه، مانند مجازات‌ جرایمی همچون ارتداد، زنا و شُرب خَمر، جزو حدود است؛ یعنی در شرع برای آن مجازات مشخصی تعیین شده؛ با این حال محاربه این تفاوت را با دیگر حدود دارد که برای آن چهار مجازات تعیین شده که بسته به نظر قاضی، یک یا چند مورد از آن‌ها اعمال می‌شود.
قرآن کریم نیز در آیه۳۳ سوره مائده اینچنین بیان می‌کند: «همانا کیفر کسانی که به محاربه با خدا و رسولش برمی‌خیزند و برای فساد بر زمین می‌کوشند، قتل یا به دار آویختن یا بریدن دست‌ها و پاهایشان به‌طور معکوس یا تبعید آن‌هاست. این مایه خواری و رسوایی آنان در این جهان است و در آخرت نیز عذاب بزرگی خواهند داشت».
 براساس این آیه، مجازات محارب می‌تواند اعدام، به صلیب کشیدن، قطع دست و پای مخالف یا تبعید باشد. به شخصی که چنین جرمی را مرتکب می‌شود، محارب یا مفسد فی‌الارض می‌گویند. اهل لغت محاربه را در معنی لغوی به «جنگیدن» و افساد فی‌الارض را به «تباه‌کاری در زمین» تعبیر می‌کنند.