​​​​​​​البته چند سالی است بنی‌خداش به «شهر حافظان قرآن» هم معروف شده چون مردم این شهر از کودکی به فراگیری و حفظ قرآن کریم اقدام می‌کنند و تاکنون صدها حافظ قرآن داشته است.
حفظ قرآن کریم در این شهر عادتی موروثی است که سینه به سینه و از نسلی به نسل دیگر در این منطقه منتقل شده است. مردم آن از قرن‌ها پیش، قبل از تأسیس مدرسه‌های ابتدایی در این منطقه، آموزش حفظ قرآن را به فرزندان خود از سنین کوتاهی آغاز می‌کردند و این سنت همچنان ادامه دارد.
کودکان از سنین پایین در مساجد جمع می‌شدند و با تخته و صمغ گوسفندی که با آن آیات را می‌نویسند، قرآن را حفظ می‌کردند. از مشهورترین حافظان آن دوره می‌توان به «مبروک بن هلال» و «محمد البوبکری» اشاره کرد.
شبستان می‌نویسد: با گذشت سال‌ها و افتتاح مدرسه‌ها و مکتب‌خانه‌ها، حفظ قرآن کریم همچنان پابرجاست زیرا برخی از خانواده‌ها بر حفظ قرآن همه اعضای خانواده خود تمایل دارند و حفظ قرآن به رقابتی بین این اعضا تبدیل شده به خصوص پس از انقلاب تونس این مسئله افزایش یافته است، زیرا رژیم پیشین حافظان و ائمه مساجد را تعقیب می‌کرد.
به برکت حفظ قرآن و آموزش مبانی دین، شخصیت‌های مهمی در این زمینه از منطقه بنی‌خداش پرورش یافتند، از جمله این شخصیت‌ها «شیخ محمد البارودی» رئیس پیشین مجمع ملی قرآن کریم و «عبدالمجید النجار» رئیس اتحادیه علمای مسلمان در تونس هستند.
جالب اینکه حفظ قرآن در بنی‌خداش فقط مختص مردان نیست، بلکه تعداد حافظان زن قرآن در آنجا به 250 نفر می‌رسد. سن و سال هم محدودیتی برای حفظ قرآن ساکنان این منطقه نیست چون هم جوانان منطقه سهم عمده‌ای در حفظ قرآن دارند و هم افرادی مانند «منجیه محظاوی» (65 ساله) قرآن را به طور کامل حفظ کرده‌اند.