امام جواد(ع) می‌فرمایند: «القَصدُ إلَى الله  تعالي بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ بِالأعمال؛ به دل آهنگ خدا داشتن برتر است تا خسته كردن جوارح و اعضای بدن به عبادت». امام(ع) در این حدیث نمی‌خواهند نوافل و مستحبات را كوچک بشمارند، ائمه(ع) خودشان آن‌قدر عبادت می‌کردند که حد ندارد. امام سجاد(ع) که به‌واسطه عباداتشان زین‌العابدین نام گرفتند، می‌فرمودند: چه کسی قدرت عبادت علی(ع) را دارد؟ امام جواد(ع) می‌خواهند بفرمایند: اگر عبادات با باطن انجام شود زودتر به مقصد می‌رسيم. 
مثلاً فردی شب تا صبح به نماز ایستاده است. صبح آمده ديده همسایه، ماشینش را عوض کرده و پیش خودش می‌گويد از کجا آورده ماشین خریده؟! اين نظركوتاهی است و تمام نماز شبش را ضايع مي‌كند! نظرکوتاهی در این مکتب خریدار ندارد، باید نظربلند باشیم.