​​​​​​​رعایت ادب و آداب در هر امری، سبب دست یافتن بهتر به اهداف آن کار است و هر چیزی هم برای خود آدابی دارد؛ مانند آداب تجارت، آداب معاشرت و... که شناخت و مراعات آن‌ها ما را به هدف نزدیک می‌کند و البته توفیق هم نصیبمان خواهد شد. بر همین اساس برای زیارت هم آدابی متبادر است که رعایت آن‌ها هم ثواب بیشتری دارد و هم زائر را در کسب دستاورد‌های معنوی زیارت به توفیق می‌رساند و البته آثار تربیتی بسیاری هم نصیب او می‌کند. این آداب، دو وجه دارند، برخی ظاهری و برخی باطنی هستند.خواندن اذن دخول هنگام زیارت، یکی از آداب است، یعنی ادب اقتضا می‌کند هنگام ورود به حرم شریف ائمه هدی(ع) اجازه ورود بخواهیم و با ادای احترام، دلمان را متوجه این مسئله کنیم که به حریم حجت خدا پا گذاشته‌ایم و این حریم، محل رفت‌وآمد فرشتگان خداست. در روایات دینی نقل شده زائر، بر درگاه حرم بایستد، دعا کند و اذن بطلبد و اگر در دل خود خشوعی احساس کرد و رقت قلبی برای وی حاصل شد، وارد شود وگرنه بهتر است برای ورود، زمان دیگری را انتخاب کند تا رقت قلب و خشوع حاصل شود، چرا که غرض مهم‌تر از ورود به حرم، حضور قلب است تا انسان از رحمت نازل شده از سوی خدا برخوردار شود.