امشب نیز نوای «سبحانک یا لا اله الا انت» به زبان مشترک مسلمانان و عربی فصیح، بر لبان زائران از همه کشورها، در رواق‌ها و صحن‌ها طنین‌انداز شده است.

آرزوی مشترک 800 اردوزبان در شب قدر
اجتماع زائران عزادار غیرایرانی همزمان با مراسم ایرانیان در حرم مطهر برگزار و رواق‌های غدیر و دارالهدایه شاهد استقبال زائران از سایر کشورهای اسلامی از جمله اردوزبانان و عرب‌زبانان است. 
شیعیان سراسر جهان در شب‌های قدر به بارگاه سراسر نور رضوی پناهنده می‌شوند و هیچ‌کس اینجا حس غربت ندارد. به رواق غدیر آمده‌ام، اینجا در محل برگزاری برنامه‌های زائران اردوزبان بیش از ۸۰۰نفر از کشورهای پاکستان، هندوستان و بنگلادش گردهمایی دارند تا زیر سقف رواق‌های حرم مطهر رضوی، در کنار سایر شیعیان، با قدرت همبستگی، برای تحقق یک دعای مشترک به سوی خداوند استغاثه برند و دست به دعا بردارند. یکی از مدیران برگزاری محفل شب قدر اردوزبانان حرم مطهر به خبرنگار آستان‌نیوز می‌گوید: «برای «غزه» دعا می‌کنیم، خواسته و آرزوی زائران اردوزبان هم شبیه ایرانیان و سایر مسلمانان است و اگر چه تفاوت زبان داریم، اما دعای همه‌مان صلح و آرامش برای مسلمانان جهان و فلسطینیان است و عزادار غزه‌ایم».
خانم‌ها با لباس‌های پاکستانی و هندی، یعنی شال‌های بلند و پوشش محلی، اکثریتشان همراه فرزندان و کالسکه در دست به محفل آمده‌اند. فاطمه خانم هم شال کشمیری بلندی دارد و سرآستین‌هایش یراق‌دوزی است؛ می‌پرسم «فارسی بلدین؟» لبخند می‌زند و با لهجه می‌گوید: «بلدم، همسرم مشهد کار می‌کند، مأموریت دارد، بچه‌ها هم اینجا مدرسه قرآنی می‌روند». از برگزاری مراسم می‌پرسم و حاجتی که در شب‌های قدر از خدا دارد، می‌گوید: «خوشحالم که این مراسم برگزار می‌شود تا همراه هموطنانم عزاداری کنم. دلمان شفای بیماران را می‌خواهد و اینکه آشوب و جنگ در جهان، برای کشورهای مسلمان تمام شود».
​​​​​​​
 مرواریدهای غلتان اشک یک پیرزن
مرواریدهای غلتان اشک، روی گونه‌های زنی سالمند که تسبیح و لباسش حکایت از پاکستانی بودنش دارد، دلم را می‌لرزاند. از گوشه گوشه  محفل، صدای نجوا و  زمزمه و دعا می‌آید و مداحی متفاوت، روح را پیوند می‌زند به فرسنگ‌ها دورتر. سوز لحن خواندنش، هیچ چشمی را بی‌اشک نمی‌گذارد و حتی اگر زبان او را بلد نباشی، حس دردی عمیق، حاکی از فراق و از دست دادن پدر امت، پدر یتیمان عالم و مقتدای شیعیان را در آن پیدا می‌کنی؛ وقتی مداح میان جملاتش به زبان «اردو» به کلمه «علی» می‌رسد، بیشتر با روضه همنوا می‌شوی. لحظه به لحظه بر تعداد میهمانان مراسم افزوده می‌شود. دعای جوشن کبیر قرائت شده و سپس خطیب به زبان اردو سخنرانی می‌کند و پایان‌بخش سخنانش صلوات است. خطیب هم در ادامه، نوحه‌ای اردو را با سوز و گدازی عجیب می‌خواند و اگر چشمانتان را ببندید انگار در مسجدی در هندوستان یا پاکستان هستید. زائران هندی نیز همنوا شد‌ه‌اند و لحن خواندنشان حکایت از همدلی و همسرایی با نوای روضه‌خوان و مرثیه سوگ دارد.
خادم کفشداری بخش اردوزبانان حرم مطهر در حالی که پاسخگوی چند زائر پاکستانی است، بیان می‌کند: همه مسلمانان عشق و ارادتشان را به زبان و لهجه کشورشان، به اهل‌بیت(ع) بیان می‌کنند، اما ملاک ما مسلمانان زبان نیست، این محبت به ولایت میان ما مشترک است.