آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی
بشارت‌های قرآن به وجود اقدس امام زمان (8)
سومین آیه مهدوی قرآن، آیه صد و بیست و چهارم از سوره مبارکه بقره است. این آیه به جریان آزمودن حضرت ابراهیم(ع) توسط پروردگار، موفقیت آن حضرت در آزمایش‌های گوناگون، انتصاب وی به مقام امامت و در نهایت درخواست حضرت ابراهیم از پروردگار نسبت به تداوم جریان امامت در نسل خود و پاسخ ذات اقدس الله به این درخواست مربوط می‌شود؛ «وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي قالَ لا يَنالُ
عَهْدِي الظَّالِمينَ».
نقطه ارتباط آیه با وجود اقدس امام زمان(عج) روایت مفضل بن عمر از امام صادق(ع) درباره این آیه است. مفضل بن عمر از شاگردان و اصحاب خاص امام صادق(ع) و ناقل روایت مفصلی درباره خداشناسی و اسرار آفرینش از آن حضرت است که امروز با عنوان کتاب توحید مفضّل در اختیار
قرار دارد.
در روایتی که شیخ صدوق با سلسله سند خود از مفضل بن عمر نقل کرده، آمده وی از امام صادق(ع) درباره مقصود پروردگار از کلماتی پرسش کرد که حضرت ابراهیم با آن مورد آزمایش قرار گرفت. حضرت صادق(ع) فرمودند: مراد همان کلماتی است که آدم(ع) از جانب خدا دریافت و به واسطه آن توبه کرد و گفت: خدایا به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) از تو می‌خواهم توبه من را قبول کنی و خدا که تواب و رحیم است توبه
او را پذیرفت.
«عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ الصّادق علیه‌السلام قَال: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: «وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ» مَا هَذِهِ الْکَلِمَاتُ؟ قَالَ علیه‌السلام: هِیَ الْکَلِمَاتُ الَّتِی تَلَقَّاهَا آدَمُ علیه‌السلام مِنْ رَبِّهِ فَتَابَ عَلَیْهِ وَ هُوَ أَنَّهُ قَالَ: یَا رَبِّ! أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَه وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ علیهم‌السلام إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ، فَتَابَ اللهُ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ
التَّوَّابُ الرَّحِیمُ».
پس از این بیان امام صادق(ع)، مفضل می‌گوید: خطاب به آن حضرت عرض کردم: معنای عبارت «فَأَتَمَّهُنَّ» در ادامه آیه چیست؟ امام فرمود: یعنی امامان را تا حضرت قائم(عج) تکمیل کرد؛ 12 امام که 9 نفر آن‌ها از فرزندان حضرت حسین(ع) هستند؛ «قَال: قُلتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! فَمَا یَعْنِی عَزَّوَجَلَّ بِقَوْلِهِ فَأَتَمَّهُنَّ؟ قَالَ علیه‌السلام: یَعْنِی أَتَمَّهُنَّ إِلَی الْقَائِمِ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً تِسْعَه مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام». (البرهان، ج1، ص317)
بنا بر این روایت، ابزار آزمایش حضرت ابراهیم، اظهار عقیده و ایمان درباره جایگاه و مقامات ذوات مقدس
14 معصوم(ع) از وجود نازنین پیامبر اکرم(ص) تا آخرین جانشین ایشان یعنی امام زمان ما حضرت مهدی(عج) بود و در نتیجه این باورمندی، شایستگی یافت به مقام امامت و پیشوایی در میان مردم منصوب شود.
عَهْدِي الظَّالِمينَ».
نقطه ارتباط آیه با وجود اقدس امام زمان(عج) روایت مفضل بن عمر از امام صادق(ع) درباره این آیه است. مفضل بن عمر از شاگردان و اصحاب خاص امام صادق(ع) و ناقل روایت مفصلی درباره خداشناسی و اسرار آفرینش از آن حضرت است که امروز با عنوان کتاب توحید مفضّل در اختیار
قرار دارد.
در روایتی که شیخ صدوق با سلسله سند خود از مفضل بن عمر نقل کرده، آمده وی از امام صادق(ع) درباره مقصود پروردگار از کلماتی پرسش کرد که حضرت ابراهیم با آن مورد آزمایش قرار گرفت. حضرت صادق(ع) فرمودند: مراد همان کلماتی است که آدم(ع) از جانب خدا دریافت و به واسطه آن توبه کرد و گفت: خدایا به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین(ع) از تو می‌خواهم توبه من را قبول کنی و خدا که تواب و رحیم است توبه
او را پذیرفت.
«عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ الصّادق علیه‌السلام قَال: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: «وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ» مَا هَذِهِ الْکَلِمَاتُ؟ قَالَ علیه‌السلام: هِیَ الْکَلِمَاتُ الَّتِی تَلَقَّاهَا آدَمُ علیه‌السلام مِنْ رَبِّهِ فَتَابَ عَلَیْهِ وَ هُوَ أَنَّهُ قَالَ: یَا رَبِّ! أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَه وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ علیهم‌السلام إِلَّا تُبْتَ عَلَیَّ، فَتَابَ اللهُ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ
التَّوَّابُ الرَّحِیمُ».
پس از این بیان امام صادق(ع)، مفضل می‌گوید: خطاب به آن حضرت عرض کردم: معنای عبارت «فَأَتَمَّهُنَّ» در ادامه آیه چیست؟ امام فرمود: یعنی امامان را تا حضرت قائم(عج) تکمیل کرد؛ 12 امام که 9 نفر آن‌ها از فرزندان حضرت حسین(ع) هستند؛ «قَال: قُلتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! فَمَا یَعْنِی عَزَّوَجَلَّ بِقَوْلِهِ فَأَتَمَّهُنَّ؟ قَالَ علیه‌السلام: یَعْنِی أَتَمَّهُنَّ إِلَی الْقَائِمِ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً تِسْعَه مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام». (البرهان، ج1، ص317)
بنا بر این روایت، ابزار آزمایش حضرت ابراهیم، اظهار عقیده و ایمان درباره جایگاه و مقامات ذوات مقدس
14 معصوم(ع) از وجود نازنین پیامبر اکرم(ص) تا آخرین جانشین ایشان یعنی امام زمان ما حضرت مهدی(عج) بود و در نتیجه این باورمندی، شایستگی یافت به مقام امامت و پیشوایی در میان مردم منصوب شود.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
