بیشتر ما با نام محمد بن جریر طبری آشنا هستیم؛ مورخ مشهور مسلمان در قرن سوم و چهارم هجری که در آمل به دنیا آمد و در بغداد، دار فانی را وداع گفت. او به دلیل نگارش کتاب مشهور خودش با عنوان «تاریخ الرسل و الملوک» شهرتی عالم‌گیر یافت. طبری نخستین فرد در جهان اسلام بود که تاریخ را از سیره نویسی به تاریخ عمومی کشانید. تاریخ طبری با وجود همه انتقادات درست و نادرستی که به آن می‌شود، دست‌کم از یک نظر حائز اهمیت بالایی است. در این کتاب، بخش‌هایی از منابع تاریخی بسیار قدیمی ذکر شده‌است که بعدها از بین رفته‌اند و اثری از آثارشان باقی نیست. یکی از این آثار، مقتل مشهور «ابی‌مخنف» است که نخستین گزارش مستند از واقعه عاشوراست. لوط بن یحیی، مشهور به ابی‌مخنف، این اثر را در حدود سال 80 قمری، یعنی 20 سال بعد از واقعه عاشورا نوشت و در آن، با شاهدان عینی واقعه کربلا گفت‌و‌گو کرده‌است. طبری تمام واقعه کربلا و حوادث روز عاشورا را در کتاب خود، از ابی‌مخنف نقل می‌کند. به همین دلیل، با وجود از دست رفتن آن کتاب، اقدام طبری منبعی مهم را برای شناخت وقایع عاشورا حفظ کرده‌است. استاد محمدهادی یوسفی غروی، با استفاده از گزارش‌های طبری، کتاب مقتل «ابی‌مخنف» را احیا کرد و با عنوان «وقعه الطف» در دسترس علاقه‌مندان قرار داد.