مرگ نیست، زلزله و سیل نیست. من با خانمم بی‌خودی دعوا می‌کنم، با بچه‌ام درگیر هستم، با مادرم قهر هستم. اینجا بحث مدارا پیش می‌آید. یعنی شیوه ارتباط دوستانه با همدیگر، یعنی نرم‌خویی، یعنی پرهیز از بهانه‌جویی، یعنی به گونه‌ای کنار هم باشیم که از لحظات لذت ببریم. روایت داریم ثمره خرد و عقل، مدارا کردن با مردم است. یعنی آدم خردمند و عاقل مدارا می‌کند. یا روایت دیگر که می‌گوید: «سلامت دین و دنیا در مدارا کردن با مردم است» یا «مدارا کردن با مردم نصف ایمان است». ایمان هم که خیلی مهم است. امام رضا(ع) فرمود: یک مؤمن باید سه ویژگی داشته باشد: یکی ویژگی از خدا «سُنَّتٌ مِن رَبِ»، که همان رازداری و ستار بودن و پوشاندن گناهان است. یک ویژگی از پیامبر، «سُنَّتُ مِن نَبِّیِ»، این ویژگی همان مدارا کردن با مردم است. یک ویژگی هم از ولی و امام، «مِن وَلِّیِ»... آن هم صبر و بردباری است. ببینید آن سنتی که یک مؤمن باید از پیامبر داشته باشد، مدارا با مردم است. پیامبر(ص) واقعاً مدارا می‌کرد. 
حالا چطور مدارا کنیم؟ شیوه‌اش چه باشد؟ یک روش مدارا، گفتاری است. با ملایمت حرف زدن. با زن و فرزند و دیگران... دومین شیوه مدارا در رفتار است. با گوشه چشممان، با حرکاتمان. مثلاً یکی وارد می‌شود ما جلو او بلند بشویم، یا فرض کنید که نگاهت را به کسی ندوزی، در جلسه هستی به طور مساوی همه را نگاه کنی... سوم؛ تغافل، نادیده گرفتن خیلی از خطاهای اطرافیان... مورد بعدی؛ پرهیز از مکاشفه و کشف عیوب دیگران... به قول قدیمی‌ها می‌گفتند گل بی‌عیب خداست. اگر انسان عیوبی از همسر و همسایه و دیگران سراغ دارد نباید این‌ها را دائم باز کند... شیوه دیگر مدارا گسترش خوبی‌هاست... در میهمانی‌ها، خوبی‌های دیگران را بگوییم، این در واقع موجب می‌شود فرهنگ خوبی هم در جامعه گسترش پیدا کند... سیره معصومین(ع) ما هم این است که گاهی طرف یک صفت مثبتی دارد این را بزرگ می‌کنند... صفت خدا هم هست که «یا مَن اَظهَرَ الجَمیل». روش دیگر مدارا حسن ظن به مردم است. ماشین خریده است، از کجا آورده است، نیامده خانه ما حتماً می‌خواسته بگوید من بزرگ‌تر هستم تو کوچک‌تر هستی. نه، شاید فرصت نکرده است، شاید نتوانسته است. این حسن ظن است. چهار نوع، سه نوع، غذا برای ما درست کرده است، می‌خواسته فخر بفروشد. نه، می‌خواسته خدمت کند، می‌خواسته پذیرایی کند.