ممکن است بچه‌ها در خانه نمازخوان یا آثار نماز خواندن را نبینند. ممکن است بعضی از خانواده‌ها نمازی بخوانند ولی اخلاق خوشی ندارند. از طرفی زمینه رشد بچه‌ها را فراهم نمی‌کنند و حقوق آن‌ها را رعایت نمی‌کنند. در خانه‌ای که پدر و مادر نماز نمی‌خوانند یا زمینه‌های معصیت را در خانه فراهم می‌کنند به هر حال آثار نماز را نمی‌بینند. این همان حدیث پیامبر(ص) است که فرمود: وای بر فرزندانی که در آخرالزمان به دنیا می‌آیند از دست پدر و مادرشان. پرسیدند یعنی پدر و مادرهایی که مشرک هستند؟ فرمود: مسلمانند اما به امر دنیای بچه‌ها اهمیت می‌دهند ولی به آخرتشان نه! قرآن در سوره تحریم می‌فرماید: ای مؤمنان خودتان و خانواده‌تان را از آتش جهنم نگاه دارید... اینکه بچه‌ها و همسرمان را از آتش جهنم حفظ بکنیم یعنی چه؟ پیامبر(ص) فرمود: چهار کار بکنید؛ یکی اینکه خودتان اهل خیر باشید. خودتان در اعمال خیر جدی باشید. طبیعی است من که خودم نمازم را آخر وقت می‌خوانم و به نماز اهمیتی نمی‌دهم و یک نماز با دستپاچگی می‌خوانم، با سرعت می‌خوانم، بدون تعقیبات با عجله و شتاب و معلوم نیست که دارم چه کار انجام می‌دهم، چه توقعی دارم که فرزندم نمازش را اول وقت بخواند؟ نکته بعدی اینکه خوبی‌ها را به آن‌ها بگویید و از بدی‌ها نهی کنید... نمی‌شود به بچه در این دنیای پرتلاطم بی‌توجهی کرد. جوانی می‌گفت دیروقت بود و جایی جلسه داشتیم و دیدم که مزاحم خانواده می‌شوم بنابراین خانه نرفتم. به یک نفر هم گفتم که به خانه ما زنگ بزند و خبر بدهد. واسطه خبر را نرسانده بود و فردا وقتی به منزل رفتم پدرم گفت: فلانی این رسم رفاقت نبود. ما دیشب خیلی اذیت شدیم که تو نیامدی... ببینید چه طرز برخورد قشنگی کرده پدر. آقایی می‌گفت که من سیگاری شده بودم ... شبی پدرم اتفاقی متوجه سیگار من شد، رو به قبله نشست و گفت: خدایا اگر این سیگار اول انحراف بچه من هست، من بچه‌ام را نمی‌خواهم، من را از دنیا ببر. این دعای پدرم که از صمیم قلب و سوز بود به قدری در من تأثیر گذاشت که سیگار را کنار گذاشتم. این نهی از منکرها خیلی قشنگ است. نکته بعدی اینکه بچه‌ها را در فضای ذکر قرار دهید. نه اینکه بنشینید و هزار بار ذکر بگویید بلکه مثلاً وقتی می‌خواهید به مسجد بروید بچه‌ها را در سنین پایین با خودتان ببرید و در ایام محرم و ایام عزاداری پرچم بزنید و یا سیاهپوش کنید.