سومین شب از رویداد 60 سال سینمای ایران و ارادت به امام رضا(ع) با نمایش فیلم «آسمان هشتم» به کارگردانی حسن نجفی به کار خود پایان داد.
در نشست نقد و بررسی فیلم که با حضور مخاطبان برگزار شد، نجفی ضمن تشکر از حضور مخاطبان برای تماشای فیلم عنوان کرد: سه نفر در ساخت این فیلم نقش مهمی داشتند؛ همسرم که این سال‌ها در کنار من بود، جمال شورجه؛ تهیه‌کننده فیلم که اگر نبود این فیلم ساخته نمی‌شد و محمد کاسبی که کسالت دارد و درخواست می‌کنم برایش دعا کنید.

هیچ‌وقت اسیر سینما نبودم
وی ادامه داد: برای ما مهم است به فیلمی که در مورد امام رضا(ع) ساخته شده، بی‌حرمتی نشود. نگرانی‌هایی از بابت رضایت مخاطب و... وجود دارد که خدا را شکر اتفاق خوبی پس از این همه سال رقم خورد. من هیچ‌وقت اسیر سینما نبودم و هیچ‌وقت اثری را برای خود سینما نساختم. همیشه خواستم خداوند این فیلم را وسیله‌ای قرار بدهد تا یک نفر به واسطه آن دلش بشکند و حاجتش را بگیرد.
نجفی در مورد ماندگارترین سکانس این فیلم عنوان کرد: تمام قهرمان‌های فیلم‌های من زن هستند. به این دلیل که زن‌های قهرمانی در زندگی‌ام بوده‌اند. تصور می‌کنم اگر مادر رحمت؛ شخصیت فیلم زنده بود، بی‌شک شفاعت می‌گرفت. وقتی آن سکانس را می‌نوشتم، عید نوروز بود و از خانواده خواهش کردم سفر نرویم و قسم می‌خورم برای نوشتن این قصه امام رضا(ع) را به اتاقم آوردم و خود حضرت برای نوشتن سکانس به من کمک کردند. در کار جدیدم هم قرار نبود از مشهد چیزی بنویسم؛ اما به شکل عجیبی نقطه طلایی آن اثر مشهد و امام رضا(ع) شد.
وی ادامه داد: کار برای این بزرگواران و حتی دیدن فیلم در این مضامین، اتفاقی را می‌طلبد که نمی‌توان از پیش برنامه‌ریزی‌اش کرد. شاید تشکیل این رویداد و دور هم جمع شدن برای تماشای این فیلم‌های امام رضایی فقط برای حاجت‌روا شدن یک نفر باشد. این فیلم‌ را با این دیدگاه نگاه کنید. تکنیک در این مضامین و برای این بزرگان فیلم ساختن، برای من زیاد مطرح نیست. این فیلم روح بزرگی دارد.

عهد کردم برای ائمه(ع) فیلم بسازم
نجفی افزود: من از ابتدا عهد کردم برای ائمه(ع) فیلم بسازم؛ اما برخی مسئولان سینمایی آن‌قدر سنگ‌اندازی و مانع ایجاد کردند که دیگر نتوانستم ادامه بدهم.
این کارگردان درخصوص انتخاب بازیگران باکویی و ایده اصلی فیلم توضیح داد: باکویی‌ها خیلی امام رضا(ع) را دوست دارند. ایده فیلم از زمانی می‌آید که در باکو بودم و در یک تاکسی دیدم راننده عکس مشهد و حرم را در ماشینش گذاشته است. وقتی از او پرسیدم چرا به مشهد نمی‌روی، گفت من گناهکارم و دلم می‌خواهد وقتی بروم که پاک شوم. بازیگرهای فیلم تا به حال به مشهد نیامده بودند. آن‌ها را به حرم بردم و گفتم هرکس از آقا چیزی بخواهد، حاجت‌روا می‌شود. زمزمه آن‌ها با امام رضا(ع) را هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم. آن‌ها حرم امام رضا(ع) را مثل مکه، مقدس و والا می‌دانند. مطمئنم تمام عوامل فیلم از سمت خود امام رضا(ع) دعوت شده بودند.

تمام بازیگران برای این نقش انتخاب و دعوت شدند
وی در مورد انتخاب دیگر بازیگران این فیلم گفت: به نظر من تمام مسائل این فیلم قسمت بود. دعای عزیزانی که پشت سر ما بود، روی همه چیز اثر گذاشت. چیزهایی وجود دارد که در تعریف آکادمیک سینما نمی‌گنجد. من به قسمت اعتقاد دارم و تمام بازیگران به طور اتفاقی برای این نقش انتخاب و به نوعی دعوت شدند.
وی افزود: من برای امام رضا(ع) فیلم نساختم، از نقش امام رضا(ع) در تنظیم روابط انسان‌ها فیلم ساختم. خواستم به زندگی یک خادم، گریز بزنم که خودش در خدمت امام رضا(ع) است و حالا باید امتحان شود. می‌خواستم نقش امام رضا(ع) در زندگی مردم را به تصویر بکشم.
نجفی در مورد چالش‌های فیلم‌برداری در حرم امام رضا(ع) گفت: برای فیلم‌برداری هیچ مشکلی نداشتم. مجید مجیدی پیش از فیلم‌برداری می‌گفت دوربین بردن در حرم خیلی سخت است؛ اما من در صحن جمهوری سینه‌موبیل بردم. این اتفاقات باورنکردنی در مورد بیمارستان رضوی هم رخ داد. همه پای کار بودند و خدا را شکر فیلم ساخته شد. شاید فیلم به لحاظ تکنیکی و فرم جای کار داشته باشد؛ اما روح و معنویت خوبی بر آن حکمفرماست.

کم بودن آثار امام رضایی به معنای بی‌رغبتی فیلمسازها نیست
نجفی در حاشیه این رویداد در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار قدس خراسان بیان کرد: کم بودن آثار امام رضایی به این معنا نیست که فیلمسازها دوست ندارند در این حوزه کار کنند. باید این را قبول کنیم که گاهی آن حلقه ارتباطی کم است. حسن این کارها به این است که از سمت خود بزرگواران طلب شود.
وی افزود: من مشهد را خیلی دوست دارم؛ اما معتقدم ساکنان این شهر در مورد حرم و امام رضا(ع) دچار عادت شده‌اند و همین مسئله شاید موجب شده خود مشهدی‌ها کمتر به سراغ این مضامین بروند.
نجفی در پایان در مورد حسن این رویداد و مرور این فیلم‌ها بیان کرد: این رویداد و این فیلم‌ می‌توانند یک حلقه ارتباطی باشند. این فیلم به طور کامل در خدمت یک مسئله اجتماعی است و حسن این رویداد هم به ‌شکل‌گیری همین حلقه واسطه است. امیدوارم یک نفر با دیدن این فیلم دلش بلرزد، همان‌طور که من به واسطه لبخند یک شهید به این مسیر پا گذاشتم.

خبرنگار: محدثه مودی