​​​​​​​برنا فیروزی، معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ورزش و جوانان در نامه‌ای جداگانه با اشاره به تصمیم جدید دبیرخانه ستاد هماهنگی با مفاسد اقتصادی، به رئیس کمیته ملی المپیک، رئیس کمیته پارالمپیک، مدیران باشگاه پرسپولیس و استقلال و رؤسای فدراسیون‌ها «درخواست استفاده از ریال یا سایر ارزهای جایگزین منطقه‌ای به‌جای دلار» را به اطلاع آن‌ها رساند.  برای کنکاش بیشتر در خصوص این قانون با واعظ آشتیانی یکی از منتقدان این ماجرا که سابقه مدیریت فدراسیون دوچرخه سواری و مدیرعاملی استقلال را دارد، به گفت‌وگو پرداختیم.

 فدراسیون‌های ورزشی قادر به استخدام مربی و بازیکن خارجی با قرارداد دلاری نیستند، این قانون به نظر شما کارآیی لازم برای جلوگیری از حیف و میل بیت‌المال را دارد؟
من هم اعتقاد دارم باید وابستگی ما به دلار آمریکایی و یورو از بین برود، اما واقعاً شرایط این مهم در مقطع کنونی برای ما وجود دارد؟وضع قانون یک امر پسندیده است اما پیش از آنکه قانون به نگارش دربیاید و ابلاغ شود، باید امکان سنجی شود که آیا زمینه تحقق این قانون در کشور ما وجود دارد یا خیر؟ 

به اعتقاد شما مربیان و بازیکنان خارجی حاضر می‌شوند با آن‌ها قرارداد ریالی امضا شود؟
طبیعتاً هرگز آن‌ها زیر بار این موضوع نمی‌روند و احتمال از دست رفتن موقعیت استخدام مربی یا بازیکن خارجی با وجود این قانون وجود دارد؛ چون طرف خارجی می‌خواهد با آرامش خاطر بابت خدماتی که به ما ارائه می‌کند دستمزدش را دریافت کند، البته دستمزدی بر اساس ارز جهانی نه واحد پول کشور ما. 

شاید به همین خاطر در نامه ارسالی آمده که طرف ایرانی در صورت نیاز می تواند نرخ قرارداد را با سایر ارزهای منطقه تطبیق دهد و قرارداد را با استناد به آن تنظیم کند، با این فرمول امکان برطرف شدن تبعات منفی این قانون وجود دارد؟
تفاوت میان درهم امارات یا دینار کویت با دلار چه میزان است، اگر از دلار بیشتر نباشد، قطعاً کمتر نیست پس ما اینجا با یک تناقض بزرگ مواجه خواهیم شد چون قیمت گذاری ارزهای منطقه نیز بر اساس دلار و یورو انجام می‌شود. از طرفی این مسئله چند چالش دیگر را نیز به همراه خواهد داشت.  نخست اینکه مربی طرف قرارداد یا بازیکن موردنظر برای وصول پول خود بایستی مبلغی را بابت تغییر ارز بپردازد که به احتمال فراوان این هزینه برعهده باشگاه طرف قرارداد خواهد بود. از دیگر سو طرف ایرانی این مبلغ را چگونه و بر چه اساسی می خواهد به واحد پول کشور ثالث تبدیل کند؟ اما از آن مهم‌تر اینکه آیا مربی یا بازیکن خارجی قادر است به راحتی این پول را به کشور خودش یا بانک مدنظرش انتقال دهد یا باز داستان پیچیده تری رقم خواهد خورد؟ به اعتقاد من دوستان  پیش از ابلاغ این قانون باید راهکارهای این وضعیت را به خوبی بررسی می کردند تا مشکلات بعدی ایجاد نشود! اگر طرف قرارداد باشگاه یا فدراسیون ورزشی در کشور ثالث به پول خود راحت دسترسی نداشته باشد، تأخیرتأدیه پول را از ما طلب خواهد کرد.

آیا این قانون در کنار مزیت‌هایی که دارد، می‌تواند سبب رشد بی رویه نرخ فوتبالیست‌ها و مربیان ایرانی نیز شود؟
کاملاً طبیعی است که با این قانون شاهد افزایش نرخ مارکت فوتبالیست‌ها و مربیان داخلی نیز باشیم، وقتی زوایای مختلف یک قانون بررسی نمی‌شود تمام این مشکلات به وجود می آید، ما پیش از وضع قانون باید نظارت دقیق را در فوتبال حکمفرما می‌کردیم اما پدیده ای به نام نظارت در فوتبال و ورزش ما وجود ندارد. متأسفانه مدیران و مسئولان کشور به دنبال حل ریشه ای یک معضل و اشکال نیستند بلکه فقط به فکر این هستند که ظاهر کار را درست کنند.

به نظر شما کمیته المپیک و پارالمپیک رأساً در جریان استخدام مربی و بازیکن خارجی نقش دارند که در نامه فیروزی آن‌ها خطاب قرار داده شدند؟
این گاف بزرگ نشان می‌دهد مدیران و مسئولانی که در رأس کار قرار دارند، کوچک‌ترین شناخت و آگاهی از حیطه وظایف مجموعه‌های ورزشی ندارند. اصلاً چه ربطی به کمیته ملی المپیک دارد که معاون وزیر نامه برای آن‌ها زده است؟  
وزارت ورزش و جوانان خودش متولی ورزش ایران است و فدراسیون‌های ورزشی زیر مجموعه این وزارتخانه مشغول فعالیت هستند پس چگونه و با چه فرمولی چنین اقدامی صورت گرفته است!

اشاره مستقیم معاون وزیر به فعالیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس زیر نظر وزارت ورزش و جوانان در این نامه حساسیت 
کنفدراسیون فوتبال آسیا را به دنبال نخواهد داشت؟
صددرصد با حساسیت نهادهای بین‌المللی مواجه خواهد شد؛ چون ما در جریان صدور مجوز حرفه‌ای بارها اعلام کردیم این دو باشگاه مالکیت مشترک ندارند و شخص وزیر به این موضوع به صراحت تأکید کرد، اما منع این دو باشگاه از سوی معاون وزیر ورزش نشان می‌دهد ما در ارائه اطلاعات به کنفدراسیون فوتبال آسیا صادقانه رفتار نکردیم.  ما خودمان بهانه تراشی می‌کنیم، از یک سو می‌گوییم خصوصی‌سازی صورت گرفته اما از سویی دیگر چنین دستورالعملی را به آن‌ها ابلاغ می‌کنیم. این رفتار دوگانه مطمئناً با واکنش جدید کنفدراسیون فوتبال آسیا مواجه خواهد شد و دردسرهای بعدی را برای فوتبال ایران به دنبال خواهد داشت.

 وقتی استقلال و پرسپولیس از استخدام بازیکن و مربی خارجی منع می‌شوند چرا این ممنوعیت شامل حال باشگاه‌های صنعتی که تعداد آن‌ها کم نیست، نمی‎شود؟ 
من در جریان توضیحاتم به این نکته اشاره کردم که ما تکلیفمان با خودمان روشن نیست، مبارزه با دلار آمریکایی اتفاقی بسیار پسندیده است، اما نمی‌توانیم آن را سلیقه‌ای به اجرا 
در بیاوریم، اگر برای استقلال و پرسپولیس این موضوع منع دارد، بایستی برای سایر باشگاه‌ها نیز همین قانون به اجرا در بیاید، اگر هم برای سایر باشگاه‌ها مشکلی ندارد، پس چرا این دو باشگاه از برخورداری شرایط یکسان محروم شدند، این اتفاق را با هیچ فرمولی نمی‌توان حل و فصل کرد و مطمئنم با این ساز و کار در آینده ای نه چندان دور شاهد چالشی بزرگ و عجیب در این خصوص خواهیم بود.

خبرنگار: سینا حسینی