وی در این مقاله نشان می‌دهد هوش مصنوعی ممکن است توضیحی برای این پرسش باشد که چرا ما هنوز با تمدن‌های پیشرفته فناوری در نقاط دیگر جهان روبه‌رو نشده‌ایم.
فرضیه‌های زیادی برای توضیح دادن این پرسش وجود دارند که چرا ستاره‌شناسان هیچ نشانه‌ای مبنی بر وجود حیات بیگانه در مجموعه وسیعی از داده‌های نجومی جمع‌آوری‌شده در ۶۰ سال گذشته کشف نکرده‌اند. ازجمله این فرضیه‌ها می‌توان به «پارادوکس فرمی، فرضیه باغ وحش و نظریه جنگل تاریک» اشاره کرد.
در این مقاله آمده است هوش مصنوعی می‌تواند یک فیلتر قوی باشد. استدلال گرت این است که روبه‌رو شدن هر تمدنی با یک مانع جهانی یا چالش غیرقابل عبور، مانع از ظهور حیات هوشمند می‌شود.
به گفته این استاد اخترشناس، هوش مصنوعی می‌تواند مسئول فقدان تمدن‌های فناورانه پیشرفته باشد، زیرا این فیلتر پیش از آن ظاهر می‌شود که یک تمدن بتواند به سفر چندسیاره‌ای دست یابد. نکته ناامیدکننده‌تر اینکه استدلال گرت نشان می‌دهد طول عمر معمول هر تمدن فنی کمتر از ۲۰۰ سال است. با وجود این، همه ماجرا با غم و اندوه همراه نیست، زیرا هوش مصنوعی مزایایی هم دارد.
دانشمندان می‌گویند هوش مصنوعی مانند هر فناوری دیگری، با وجود همه خوبی‌های بالقوه‌ای که ممکن است داشته باشد، ظرفیت بسیار بالایی برای آسیب رساندن دارد. جای تعجب نیست که انقلاب هوش مصنوعی، نگرانی‌های جدی را در مورد مسائل اجتماعی مانند جایگزینی نیروی کار، سوگیری در الگوریتم‌ها، تبعیض، شفافیت، تحولات اجتماعی، پاسخ‌گویی، حفظ حریم خصوصی و تصمیم‌گیری اخلاقی ایجاد کرده است.
اگرچه این نگرانی‌های اخلاقی و اجتماعی نیازمند بررسی جدی هستند، اما دانشمندان استدلال می‌کنند ممکن است آن‌ها عوامل مؤثر در سقوط تمدن نباشند.
در سال۲۰۱۴ «استیون هاوکینگ» به طور آشکار هشدار داد اگر هوش مصنوعی بتواند توانایی تکامل مستقل را بدست آورد، خود را دوباره با سرعت فزاینده‌ای طراحی کند و به ابرهوش مصنوعی تبدیل شود، به نوع بشر پایان خواهد داد.