برکت به چه گویند؟ برکت عبارت است از اینکه انسان عمل خوبی را انجام بدهد که در آن آثار فراوانی باشد. نسبت به مال، فرزند، شغل، زمان و مکان هم این عنوان به‌ کار می‌رود مثلاً می‌گویند فلانی عمر بابرکتی داشته! دقت کنیم شاید عمرش نسبت به یک فردی دیگر کمتر هم باشد مثلاً شیخ بهایی را در نظر بگیرید با یک نفر دیگر که 70سال عمر کرده از نظر زمانی یکسان است اما تأثیرگذاری آن قابل مقایسه نیست. در همین ماه رمضان با آن برکت، باز یک قطعه زمانی به نام شب قدر قرار دادند که «... لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ...» این شب قدر از هزار ماه بهتر است... از این رو می‌گویند رمضان بابرکت است. برای بهره بیشتر و دریافت برکات این ماه باید موانع برکت را برطرف کنیم و زمان را قدر بدانیم و مشغول کار خیر باشیم.
در دومین فراز می‌خواهیم مسیر و راه ما به سوی خیرات را هموار کند؛ خیرات چیست؟ هر عمل نیک در این ماه خیر است. نفس روزه به معنای واقعی، افطاری، صله رحم، تلاوت قرآن و هر عمل نیکی که با نیت خالص انجام شود خیر است. اطعام فقرا و مساکین، ترحم بر یتیم، دست‌گیری از نیازمند، توبه، سحرخیزی، دعا و مناجات همه از خیرات محسوب می‌شوند. سومین درخواست این است که ما را از پذیرفته شدن حسنات محروم نکن! توفیق انجام عمل خیر یک چیز است اما قبولی آن عمل از طرف خدا یک مقوله دیگر. حتی پیامبران و بزرگان هم دغدغه قبولی اعمالشان را داشتند. حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) که مشغول ساخت خانه خدا بودند در آن زمان از خدا قبولی این عمل را درخواست می‌کردند. حجم کار مهم نیست قبولی و پذیرش آن از سوی خدا مهم است. معیار قبولی عمل تقواست شرط تقوا هم اخلاص است.